Bustour door Torres del Paine en naar Punta Arenas
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Harry en Erica
28 November 2014 | Chili, Punta Arenas
Nog een hele dag in het park. Wederom konden we uitslapen omdat we het georganiseerde ontbijt weer aan ons voorbij lieten gaan. Deze morgen moeten we eerst verkassen, want de refugio waarin we de afgelopen twee nachten sliepen was vol en wee moesten uitwijken naar de refugio die hier 300 meter vandaan ligt. Inchecken kan pas als we terug zijn na de rondrit door het park. De spullen worden zolang opgeslagen in een zeecontainer achter de refugio.
Eerst verlaat de bus het nationale park even om een nabij gelegen waterval te bezoeken. Terug in het park stoppen we bij diverse gelegenheden. Zo stoppen we voor een condor die laag over de bus vliegt. We stoppen voor diverse meren en vergezichten. Ook in het park komen we bij een waterval. Die is werkelijk prachtig en...ook hier weer waait het als een gek. Je kunt daadwerkelijk tegen de wind hangen. Het water van de waterval wordt door de hele omgeving geblazen. Een van de meest bijzondere dingen die we vandaag meemaakten, was de "bevalling" van een guanaco (lama). Aanvankelijk stopten we om wat foto's te maken, totdat iemand opmerkte, dat bij een van de guanaco's de pootjes van de bijna geborene al uit haar lichaam kwam. Na een paar minuten viel het jong uit moeders op de grond. Vanaf het eerste moment probeerde het jong al op te staan. Natuurlijk uit lijfsbehoud want als er een poema in de buurt is, zou het gauw met het jong gebeurd zijn. Binnen een kwartier zagen we de jonge guanaco zijn eerste stapjes al maken nadat hij een aantal verwoede, mislukte pogingen had gedaan. Het was werkelijk ontroerend om te zien. Terwijl het jong probeerde op te staan waren er een paar uit de kudde die het pas geboren beestje beschermde. Wat daarbij opviel, was dat de moeder meerdere keren letterlijk werd weg gespuwd door een van de beschermelingen. Ze mocht niet eens meer bij haar eigen jong! Omdat we al twee dagen een opmerkelijk aardige gids hadden die ons alles met verve over het park vertelde, stelde Erica voor het jonge beestje de naar Carlos mee te geven, verwijzend naar onze gids. Met veel hilariteit werd hier unaniem mee ingestemd!
We lunchen in een van de weinige gelegenheden langs de route. We laten os een omelet goed smaken. In de tuin van dit restaurant, zit een caracara in de boom. Een prachtige roofvogel met een grote oranje snavel. Gewillig laat hij zich fotograferen door zijn toeschouwers. Aan het einde van de middag rijden we terug naar de refugio. Deze bleek veel comfortabeler te zijn dan die van de afgelopen dagen. Hier waren de bedden opgemaakt en hoefden we niet meer in onze slaapzak. Snel ruimen we de kamer in en gaan naar het hotel. Het is 26 november en vandaag is Ritchie 21 jaar geworden. We bestellen internet voor een halfuur om hem te kunnen feliciteren. In Nederland is hij nog precies een halfuur jarig op het moment dat we hem bellen. We waren blij dat we toch nog in staat waren om hem even persoonlijk te feliciteren. Na het eten speelt Erica met Nicolette, Bert en Wim een spelletje Carcassonne. Ik neem even de tijd om dit verhaal bij te werken.
Morgen zullen we om half negen vertrekken naar Punta Arenas, 's-werelds meest zuidelijke plaats op het vaste land. Ushuaia ligt wel lager maar dat ligt op een eiland, namelijk op Vuurland...
Het is nu donderdag en wat later dan gepland vertrekken we uit Torres del Paine naar Punta Arenas. De chauffeur had staan wachten bij het hotel maar daar zaten wij niet. We ontbijten in het restaurantje van Cerro Castillo, waar we ook zaten toen we net Chili weer binnenreden, eerder deze week. We bestellen een broodjes scrambled eggs en een soort saucijzenbroodje.
De chaufeur van onze bus lijkt de tijd die hij in het begin van de dag verloren heeft, in de rest van de rit goed te maken. Als een idioot rijdt hij over wegen waar de maximum snelheid door werkzaamheden maar 40km per uur bedraagt. Langs de weg zien we grote kuddes merino schapen en de nodige struisvogels en guanaco's.
Het uiterste zuiden van Chili is vrij vlak en ongerept. We maken nog een korte stop in Puerto Natales om te tanken. Jammer dat we niet stopten in de haven want daar was van alles om te fotograferen. Daarna rijden we door naar Punta Arenas. Voordat het Panamakanaal gegraven was, kwamen alle schepen hierlangs die van de ene kant van the Americas naar de andere kant voeren. In die tijd floreerde de stad. Hij was zo goed als failliet, toen de schepen via Panama gingen.
Punta Arenas is een bijzondere stad. Heel veel huizen zijn fel van kleur en het liefst meerdere felle kleuren op elk huis. Aan de ene kant doen ze flink aan stadsvernieuwing terwijl de andere kant van de straat bij wijze van spreken op instorten staat! Dat leverde trouwens wel weer leuke plaatjes op.
Maar weer een keertje pasta gegeten en vroeg naar bed. Om kwart voor acht reizen we door naar Ushuaia.
Eerst verlaat de bus het nationale park even om een nabij gelegen waterval te bezoeken. Terug in het park stoppen we bij diverse gelegenheden. Zo stoppen we voor een condor die laag over de bus vliegt. We stoppen voor diverse meren en vergezichten. Ook in het park komen we bij een waterval. Die is werkelijk prachtig en...ook hier weer waait het als een gek. Je kunt daadwerkelijk tegen de wind hangen. Het water van de waterval wordt door de hele omgeving geblazen. Een van de meest bijzondere dingen die we vandaag meemaakten, was de "bevalling" van een guanaco (lama). Aanvankelijk stopten we om wat foto's te maken, totdat iemand opmerkte, dat bij een van de guanaco's de pootjes van de bijna geborene al uit haar lichaam kwam. Na een paar minuten viel het jong uit moeders op de grond. Vanaf het eerste moment probeerde het jong al op te staan. Natuurlijk uit lijfsbehoud want als er een poema in de buurt is, zou het gauw met het jong gebeurd zijn. Binnen een kwartier zagen we de jonge guanaco zijn eerste stapjes al maken nadat hij een aantal verwoede, mislukte pogingen had gedaan. Het was werkelijk ontroerend om te zien. Terwijl het jong probeerde op te staan waren er een paar uit de kudde die het pas geboren beestje beschermde. Wat daarbij opviel, was dat de moeder meerdere keren letterlijk werd weg gespuwd door een van de beschermelingen. Ze mocht niet eens meer bij haar eigen jong! Omdat we al twee dagen een opmerkelijk aardige gids hadden die ons alles met verve over het park vertelde, stelde Erica voor het jonge beestje de naar Carlos mee te geven, verwijzend naar onze gids. Met veel hilariteit werd hier unaniem mee ingestemd!
We lunchen in een van de weinige gelegenheden langs de route. We laten os een omelet goed smaken. In de tuin van dit restaurant, zit een caracara in de boom. Een prachtige roofvogel met een grote oranje snavel. Gewillig laat hij zich fotograferen door zijn toeschouwers. Aan het einde van de middag rijden we terug naar de refugio. Deze bleek veel comfortabeler te zijn dan die van de afgelopen dagen. Hier waren de bedden opgemaakt en hoefden we niet meer in onze slaapzak. Snel ruimen we de kamer in en gaan naar het hotel. Het is 26 november en vandaag is Ritchie 21 jaar geworden. We bestellen internet voor een halfuur om hem te kunnen feliciteren. In Nederland is hij nog precies een halfuur jarig op het moment dat we hem bellen. We waren blij dat we toch nog in staat waren om hem even persoonlijk te feliciteren. Na het eten speelt Erica met Nicolette, Bert en Wim een spelletje Carcassonne. Ik neem even de tijd om dit verhaal bij te werken.
Morgen zullen we om half negen vertrekken naar Punta Arenas, 's-werelds meest zuidelijke plaats op het vaste land. Ushuaia ligt wel lager maar dat ligt op een eiland, namelijk op Vuurland...
Het is nu donderdag en wat later dan gepland vertrekken we uit Torres del Paine naar Punta Arenas. De chauffeur had staan wachten bij het hotel maar daar zaten wij niet. We ontbijten in het restaurantje van Cerro Castillo, waar we ook zaten toen we net Chili weer binnenreden, eerder deze week. We bestellen een broodjes scrambled eggs en een soort saucijzenbroodje.
De chaufeur van onze bus lijkt de tijd die hij in het begin van de dag verloren heeft, in de rest van de rit goed te maken. Als een idioot rijdt hij over wegen waar de maximum snelheid door werkzaamheden maar 40km per uur bedraagt. Langs de weg zien we grote kuddes merino schapen en de nodige struisvogels en guanaco's.
Het uiterste zuiden van Chili is vrij vlak en ongerept. We maken nog een korte stop in Puerto Natales om te tanken. Jammer dat we niet stopten in de haven want daar was van alles om te fotograferen. Daarna rijden we door naar Punta Arenas. Voordat het Panamakanaal gegraven was, kwamen alle schepen hierlangs die van de ene kant van the Americas naar de andere kant voeren. In die tijd floreerde de stad. Hij was zo goed als failliet, toen de schepen via Panama gingen.
Punta Arenas is een bijzondere stad. Heel veel huizen zijn fel van kleur en het liefst meerdere felle kleuren op elk huis. Aan de ene kant doen ze flink aan stadsvernieuwing terwijl de andere kant van de straat bij wijze van spreken op instorten staat! Dat leverde trouwens wel weer leuke plaatjes op.
Maar weer een keertje pasta gegeten en vroeg naar bed. Om kwart voor acht reizen we door naar Ushuaia.
-
28 November 2014 - 09:51
Saskia:
Hallooo!
Wat fijn dat jullie er weer 'zijn'! Merk dat ik jullie verslag gewoon miste! Heel bijzonder en super leuk dat we dit zo kunnen volgen. Man...dit is echt een waanzinnige reis, he?....
Elke dag weeer iets prachtigs en bijzonders, en ook veel fysieke inspanning, wat heel veel voldoening geeft volgens mij. Wat moooi, de geboorte van het lamaatje, de natuur, het is echt overweldigend. En inderdaad, mooi weer alom en het gaat zo ontspannen allemaal lijkt het, superfijn! En nu horen we ook meer over de reisgenoten, ook dat klinkt echt gezellig!
Ik ben heel blij met jullie verslagen, alsof je een heeeel klein beetje meereist vanuit je luie stoel! Groetjes!! -
28 November 2014 - 10:37
Sandra:
Gaaf hoor Erica en Harry ben zeer benieuwd naar de vele andere foto's.
Het ziet er echt prachtig uit
San -
28 November 2014 - 12:00
Nicoline En Koos:
gelukkig er is niets ernstig met jullie gebeurt :) ook ik zei gisteravond tegen Koos; al enige dagen niets van Har en Eer gehoord, er zal toch niets zijn....gewoon geen wifi dus haha
Leuk jullie verslag weer te lezen wat een prachtige reis maken jullie zeg!!!dat is toch even iets anders als onze waterleiding duinen :)
veel plezier en tot snel Nic en Koos -
28 November 2014 - 13:27
Kirsten:
Echt fantastisch! -
28 November 2014 - 16:49
Bert Kunne:
Heerlijk weer iets van jullie te vernemen. niet iets, een HELEBOEL fantastisch hoor en alweer zulke mooie foto`s , Bedankt. Wij zijn gister bij Ritchie op verjaardag geweest heel gezellig. We hebben ook een nieuwtje Donderdag krijgen we kijkers voor ons huis. SPANNEND. Gr. Ma en Pa Kunne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
