1 juli Les Fonts de Cervières - Souliers

Zaterdag 1 juli 2017 van Les Fonts de Cervières naar Souliers

Wat was het een leuke stek daar in Les Fonts. En natuurlijk heerste bij iedereen gisteren de euforie van 1400 hoogtemeters in de benen. Het was gisteren een ontzettend mooie route en alles ging wonderbaarlijk vanzelf. En de beloning van het uitzicht als de laatste meters zijn afgelegd tot de top, dat bordje met Col de 'noem het maar op' is al magisch maar het uitzicht iedere keer nog meer.

Vandaag zaten we om 7 uur (!) aan het ontbijt. Iedereen was ervan overtuigd, het werd vandaag een makkelijke tocht naar Souliers. Sommigen gingen al door naar het volgende dorp (waar wij morgen naartoe lopen) maar wij eindigen vandaag dus in Soulliers. 600 meters klimmen naar de Col, hoe moeilijk kon alles zijn na gisteren.

Het logeeradres was om 7 uur nog vol wandelaars, maar een uur later was iedereen alweer uitgewaaierd. En onderweg kom je ook niemand meer tegen tot je weer op het volgende adres bent.

8 uur zijn we van start gegaan. Best vroeg. Het weer is optimaal, 12 graden, zonnetje erbij, beetje een windje, heerlijk. Het eerste stuk is echter niet optimaal. Met nog een slaperig hoofd en slaperige benen, meteen de klim naar boven maken. Geen 'rustig aan' vlak paadje om het eerste kwartier weer even op gang te komen. Ik hoef natuurlijk niet te vertellen wie hier totaal geen problemen mee had.

Gestaag met de oma-pas omhoog, letterlijk half voetje voor half voetje, hangend naar voren, leunend op de wandelstokken, in het ritme blijven lopen. Op die manier gebruik je alleen je kuiten en je kont en hoef je geen kracht op je bovenbenen uit te oefenen. Dat was ook de foef gisteren. Ziet er waarschijnlijk niet uit maar kost het minste energie en hij werkt vandaag ook weer.

Na een kwartier wandelen zijn we dan toch allebei wakker en genieten we weer van de omgeving, de bloemen en de vlinders. En wat voelen we ons allebei nietig in zo'n groot overweldigend berglandschap.

De weg omhoog heeft ongeveer 2 uur geduurd en toen was daar toch dat verlossende paaltje waarop aangegeven stond dat we de Col de Péas bereikt hadden, op 2629 meter hoogte. En het uitzicht was weer fantastisch. Ook nu was het, net als gisteren koud op de top. Maar liever dat dan wandelen met 30 graden.

De afdaling kon weer beginnen. Hier hebben we ook ruim 2 uur over gedaan. Weer veel bloemen en weer veel vlinders. Het viel ons beiden op, dat op iedere wandeling weer andere bloemen groeien. Stille hoop is nog steeds om oog in oog te staan met een wolf, das of wilde kat. Jammer genoeg is de kans wel erg klein dat dat gebeurt.

Rond half 1 komen we aan bij Gîte Le Grand Rochebrune. Als we naar binnen stappen, zien we een gezellig onderkomen en lekker eten op tafel staan bij andere gasten. Goed voorbeeld doet volgen, en we hebben een heerlijke lunch gehad. Daarna werd ons de slaapruimte getoond. Dit was de enige lokatie waar we niet meer van wisten of we een 2 persoonskamer zouden hebben of niet. Helaas het is een slaapzaal voor 32 (!) personen. Gelukkig is het nog niet zo druk, de verwachting is dat we hier met ongeveer 10 personen zullen slapen. Vanaf morgen alleen nog maar een 2 persoons kamer. Met die wetenschap komen we vannacht ook nog wel door.