Maandag 3 juli Brunissard - Refuge de Furfande

Maandag 3 juli 2017 van Brunissard naar Furfande

We ontbijten zoals iedere morgen vroeg, 7 uur. Vannacht hadden we een 2 persoonskamer. En dat is toch wel lekker een beetje privacy na een lange dag wandelen. Vaak ga ik na het wandelen, douchen en daarna een uurtje slapen om even bij te trekken. Harry neemt dan de tijd om de ' grote' dorpen te verkennen.

Gedurende deze tocht zijn we erachter gekomen dat er een aantal (ongeschreven) regels zijn.
Ontbijt 7 uur of 7.15 uur
Wegwezen tussen 8 uur en 8.30 uur
Avondeten 19 uur of 19.30 uur
Naar je kamer 21 uur.
Dat hoeft niemand je te vertellen, het gaat waarschijnlijk al jaar en dag zo, en iedereen loopt met de stroom mee.

Vandaag zijn we rond kwart over 8 vertrokken. We hadden gisteren de bordjes voor vandaag al gevonden en lopen daarom eenvoudig de goede kant op. Net als gisteren springen de sprinkhanen voor ons uit. Nadat we in een soort van weiland terecht kwamen, moesten we toch even zoeken om op het juiste pad te komen en te blijven. Gelukkig vonden we het snel. Het pad liep langs de bergwand omhoog steeds een stukje hoger. Het was erg mooi en super goed bewandelbaar. Langzaamaan klommen we steeds verder langs de berg, op een aangename manier. We moesten vandaag zo'n 700 meter stijgen. Dat ging de goede kant op. Maar ja, jammer genoeg was er ergens water en een andere berg, dus de daling werd ingezet om het water over te steken en de volgende berg te bereiken. Dag geklommen meters, konden we weer opnieuw beginnen.

Nu liepen we zigzaggend door het bos om over de berg heen te komen, in plaats langs de berg te wandelen. Dit stuk was erg heel groen en muisstil. Zelfs onze stappen hoorde je niet meer omdat we op een tapijt van mos liepen. Het leek wel een soort van paradijs. De kans op het zien van wolven nam weer toe, maar helaas ook dit keer geen geluk. Misschien hebben ze ons wel gezien, dat zegt het verhaal dan weer niet. Ook nu gingen de geklommen meters weer naar beneden om weer een volgende berg te beklimmen.

Weer een andere omgeving dan de vorige berg, echt bijzonder. Omhoog en omhoog, en weer dalen. Maar hé, dit dalende stuk was echt niet grappig. Super steil en vol glijstenen. Operatie op de kont dalen werd in werking gesteld. Ja, voor Harry niet natuurlijk, maar ik denk dat hij iets van kauwgom onder zijn schoenen heeft waardoor uitglijden geen optie is. Na 5 zigzagpaadjes op mijn kont naar beneden te hebben volbracht konden we weer relaxed verder. Ook dat duurde niet lang. Nu kwamen we bij een stuk berg die alleen maar bestond uit bergen keien van een kilometer boven ons tot een kilometer onder ons naar het dal toe. Daar moesten we schuin lopend en ook nog een dalend overheen. Hier uitglijden was geen optie, want dan lag je zo gestenigd en wel in het dal. Actie op de kont deel 2 werd uit de kast gehaald. Har staand voorop en ik iedere keer mijn voet tegen zijn voet aan om kontje voor kontje naar de overkant van dit idiote stuk te komen. Ik heb echt doodsangsten uitgestaan op deze meters, je keek echt een kilometer de diepte in om zelf om op kontbreedte het pad te kunnen afleggen. IJsland was er niets bij. Ik had gewoon geen grip en schoof iedere keer naar beneden, richting diepte. De voet van Harry was gelukkig stabiel en hij bleef zelf heel geduldig en rustig. Hij had in de gaten dat ik redelijk in paniek was. Deze operatie duurde ongeveer een half uur voor nog geen 40 meter. Het eerste uur heb ik nog staan trillen op mijn benen. Dit is het enige stuk dat echt gevaarlijk geweest is tijdens onze tocht, althans voor mij gevaarlijk omdat ik niet zo'n goede verhouding heb met glijstenen en keienvelden.

De rest van de tocht naar boven ging allemaal weer relaxed en de uitzichten waren mooi. Warm was het wel vandaag. Net voordat we de laatste meters naar de top maakten, zagen we een roofvogel zweven in de lucht. Wat is dat toch mooi om te zien. We denken dat het een gier geweest is. Wit met bruinomrande vleugels.

De Col de Furfande tikten we aan en fluitend liepen we het laatste kwartier naar beneden naar ons logeeradres van vandaag, Refuge de Furfande. Deze refuge lag op de rand van de berg, in de middle of nowhere en met geen auto te bereiken. Wat een fantastische plek. Ook hier hadden we een 2 persoonskamer. Eerst buiten (laat) geluncht met uitzicht op de bergen. Tartiflette, lekkerrrrrrrrr!!!! Daarna gedoucht en even geslapen. ' s avonds gegeten tezamen met een hele klas Franse kinderen die daar ook bleven overnachten. En ook hier weer, om 21.00 uur had iedereen zich teruggetrokken op de eigen kamer.