24/25-6-2017 Hillegom-Couches-Ceillac

Zaterdag 24 juli 2017 - Hillegom - Couches (Harry)
Zondag 25 juli 2017 - Couches - Ceillac (Harry)

We zijn weer op pad. Geen hele verre reis maar wel een uitdaging. We gaan de GR 58 wandelen; de Grand Randonnee 58 een wandeling van 9 dagen door de Franse Alpen over pieken boven de 3000 meter. We zullen gaan overnachten in hutten, gites en een keer in een hotel.

We zijn voor ons doen rustig vertrokken. Om 08.15 uur stapten we in de auto die we gisteravond al hadden ingepakt. Het regende toen we vertrokken maar al op de A4 werd het droog. Na een korte file op de rondweg van Brussel en ook een in de buurt van Nancy na hadden we weinig vertraging. In België kwam voor het eerst de zon er ook bij en naar mate we verder Frankrijk inreden liep de temperatuur op tot zo'n 28 graden. Het was grotendeels dezelfde route als die we naar de wintersport rijden. Alleen het landschap (en het weer) ziet er in de zomer toch wat vriendelijker uit.

Bij Beaune verlaten we de snelweg om al heel snel in de rust te komen van de wijngaarden van de Bourgogne. De route naar onze eerste overnachting leidde langs prachtige kleine wegen, dwars door kleine dorpjes waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Als we bijna op onze bestemming zijn worden we verrast door een mooie verzameling menhirs. De prachtige stenen uit de prehistorie waren soms wel drie meter hoog!
Het was vijf uur als de de oprijlaan van de chambres d'hotes (Domaine de la Bonneau) oprijden die we hadden gevonden via booking.com. Een oude hoeve temidden van de wijngaarden. We werden allervriendelijkst ontvangen en omdat de gastvrouw de Engelse taal maar moeizaam beheerst doet Erica altijd alle moeite om zich zo goed mogelijk verstaanbaar te maken in het Frans. (Ik ga me nu echt opgeven voor Franse les! zegt ze dan weer: ik vind het zo'n mooie taal). We hadden een parkeerplaats voor de auto gevonden in een eeuwenoude houten schuur. We namen wat spullen mee naar onze kamer en maakten daarna een wandeling door de enorme tuin met allerlei fruitbomen en een kabbelend riviertje. Om zeven uur werden we verwacht voor het diner. Tijdens de borrel vooraf maakten we kennis met vier andere gasten. Het waren tweetalige Belgen. Dat was soms makkelijk bij het vertalen. We aten gezamenlijk (eend) met de Belgen en de gastheer en vrouw aan een lange tafel in de hoeve. Het was een gezellige avond waarbij veel werd gelachen; met name om het stel dat in de Ardennen een huis had gekocht dat veertig jaar had leeggestaan en waarin het sinds hun komst regelmatig spookte. Erica kreeg er de kriebels van. Vele glazen wijn later (en Erica na vele glazen water) kropen we rond elf uur onder de wol in onze authentieke kamer met prachtige oude meubels en sfeervolle badkamer. Morgen gaan we richting onze startplaats in de Alpen.

Op zondagmorgen om half negen aan een voortreffelijk ontbijt met diverse kazen en vers stokbrood, wederom met de Belgen aan tafel. De zon schijn als we rond 10 uur onze overnachtingsplaats verlaten. In het dorp nog een vers stokbrood gekocht voor onderweg. We nemen niet de snelste weg naar de snelweg maar rijden langs een smalle rivier waarin bij elk dorp tenminste een sluis ligt. De hoogteverschillen zijn telkens aanzienlijk. Als je in de Ringvaart vaart moet je rekening houden met elk halfuur een brug maar hier om het kwartier een sluis. Het riviertje meandert door het Bourgondische landschap. Veel plezierjachten maken de tocht.

Omdat we aan het einde van onze dagtocht ook nog heel wat te slingeren krijgen, besluiten we uiteindelijk de payage te nemen. We volgen de tomtom die ons tenslotte door de Frejus tunnel leidt. Een prijzig grapje zo'n tunnel van 13 km. Een enkele reis kost maar liefst 43 euro! Als we de tunnel uitkomen rijden we inmiddels op Italiaans grondgebied. Slingerend over de bergwegen komen we weer terug in Frankrijk en bereiken we Briancon. In dit gebied is het voornamelijk oppassen voor wielrenners en motoren die de bochten naar eigen inzicht nemen.

Aan het einde van de middag rijden we Ceillac binnen. Net als op zoveel plaatsen die we hebben aangedaan lijkt ook hier de 21e eeuw nog lang niet aangebroken. Al snel vinden we onze gîte d'etappe. Een enigszins gedateerd hotelletje dat ruikt hoe het vroeger bij je oma riekte. Zo'n lucht. Alles was schoon, eigen douche en wc en ook de mogelijkheid om een deel van de bagage per auto te laten vervoeren naar onze volgende overnachtingsplek. Die kans hebben we waargenomen. De grootste rugzak met zo'n 15 kg reist ons vooruit morgen. Gelukkig had Erica op het laatste moment nog een lege rugzak meegenomen voor het moment dat deze gelegenheid zich zou aandienen. We hebben hier halfpension geboekt dus kunnen vanavond zo aanschuiven. Om morgen niet voor een verrassing te komen staan hebben we alvast het begin van de route opgezocht. Dan was uiteindelijk maar goed ook want anders waren we zonder meer de verkeerde kant op gelopen..
In het restaurant liep alles gesmeerd. Erica kreeg haar vega menu, ik de curry d'angeau. Lekker hoor