30 juni van Abriès naar Les Fonts de Cervière

Vrijdag 30 juni van Abriès naar Le Fonts de Cervière

Een hardgekookt eitje. Misschien scrambled eggs. Dat was eigenlijk het enige dat zo'n beetje ontbrak aan het ontbijt. Warme croissantjes, pain chocolat verse kazen en ja, zelfs acceptabele koffie. Zowaar een goed ontbijt om deze dag mee op pad te gaan. De mist was inmiddels verdrongen door de opkomende zon en alle ingrediënten waren aanwezig voor goede omstandigheden vandaag. We hoopten dat ook de sherpa service, het transport van onze grote tas naar de volgende bestemming goed zou gaan want deze dienst was door het hotel nog nooit verzorgd. Aan het einde van de middag bleek dat ook dit goed was gegaan.

Om 08.15 uur stappen we vol goede moed de straat op om aan de rand van het dorp direct de stenigende lijn weer op te pakken. Met het zonnetje in de rug klimmen we eerst naar een kerkje dat uitkijkt over het dorp. We komen steeds hoger, passeren nog een kapelletje en wat vervallen huisjes en na twee uur lopen liggen we nog helemaal op schema. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen krijgen we vandaag voor ons kiezen, 1400 hoogte meters in totaal. Erica volhard nu in haar korte pasjes en lijkt onvermoeibaar. Na het eerste ijkpunt na twee uur volgt nu een steile helling van 500 hoogtemeters naar
Lac du grand Laus, een bergmeertje op zo'n 2500 meter. Het pad liep langs soms behoorlijk smalle paadjes met heel grote dieptes vlak daarnaast. Het weer bleef ook behoorlijk goed. Er was toch wel wat narigheid voorspeld. Erica die makkelijker bovenkwam dan ooit te voren legde de laatste meter zingend af!

We hadden onze shirtjes met korte mouwen inmiddels omgeruild voor dikke shirts met lange mouwen, jassen, handschoenen en wollen mutsen. De temperatuur was inmiddels gedaald naar zo'n 5 graden. Dat ontnam sommige andere lopers echter niet om een duik te nemen in het ijskoude water van het bergmeer. De mafketels!

Hiermee was onze klimpartij nog lang niet afgelopen want na het meer volgde nog een klim naar.petit Col de Malrif. Nog eens 400 meter steil stijgen over losse keien met wat sneeuw. Een zware klim maar met een uitzicht dat alles goedmaakte. Bovenop zaten we op een rif tussen twee afdalingen in de sneeuw. Het bergmeertje lag nu ver onder ons en aan de horizon rezen de besneeuwde toppen van de Alpen op. Een lust voor het oog.

De afdaling aan de andere kant van de berg was glibberig en bezaaid met losse stenen. Dit stuk duurde 45 minuten en ging daarna over in een wat toegankelijker pad. De sneeuw had weer ruimte gemaakt voor de zon en er konden weer wat laagjes kleding worden afgepeld. Nog zo'n 5 km naar de réfuge en op de heuvel aan de andere kant van het dal probeerde een herder zijn kudde van misschien wel 1000 schapen de goede richting heen te sturen. Een mooi schouwspel. Een beetje moe maar een prachtige tocht verder stapten we het pand van onze gastheer van vandaag binnen. We kregen een slaapzaal voor 5 personen toegewezen maar hoefden deze met niemand te delen; een zaal voor ons tweetjes dus weer. Lekker gegeten en op tijd naar bed. Om 7 uur weer aan het ontbijt!