Perito Moreno
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Harry en Erica
24 November 2014 | Argentinië, Perito Moreno
Ook voor Erica begint het al een beetje te wennen; om zes uur de wekker zetten, douchen, snel ontbijten en om zeven uur de bus weer in ;)
Vandaag staat er weer heel wat anders op het programma. We maken een trip naar de gletsjer van Perito Moreno. De gletsjer heeft een breedte van 5 km en heeft een lengte van 30 km landinwaarts, of beter gezegd, vanuit de bergen wordt het ijs het Lagos Argentino ingedrukt. De voorkant van de gletsjer bereikt hoogtes van zo'n 60 meter! Hij is ook constant in beweging; elke dag verschuift de gletsjer ongeveer 2 meter richting het meer. Niet omdat hij zo hard smelt maar omdat de torens van ijs (die grote gelijkenis vertonen met Gotische kerktorens) gebukt gaan onder de druk van achteruit, storten met groot geweld in het meer. Dat levert echt spectaculaire beelden op.
Rond half negen arriveren we met onze mini-bus bij de boot, die ons naar de gletsjer zal brengen. Met 10 minuten varen we voor de imposante voorkant. De breking van het licht maakt dat het ijs van de gletsjer neon-blauw kleurt. Het is net alsof er blauwe lampen verscholen zitten tussen het ijs. Omdat de gletsjer constant in beweging is, ontstaan er ook grote spelonken. Als deze dan vollopen met smeltwater, vergezeld van de blauwe kleur, weet je niet wat je ziet.
Het is maar goed, dat je geen fotorolletjes meer hoeft te verwisselen want anders moest dat al menig maal gebeuren op de boot, voordat we aan zouden meren om een wandeling te maken over deze gletsjer. We worden gesplitst in twee groepen; zij die alleen Spaans verstaan en zij die de Engelse taal machtig zijn. De net iets te gebruinde maar wel heel vriendelijke gids, vertelt ons over het ontstaan maar ook verdwijnen van de Perito Moreno. Hij vertelt ons, dat de gletsjer aan de achterkant nog steeds groeit maar hij wordt wel lager en smaller; jaarlijks neemt het volume van de gletsjer af met ongeveer drie procent. Je moet er niet aan denken dat met een goede dertig jaar, dit prachtige stuk natuur(geweld) verdwenen zou zijn!!
Na een korte wandeling langs de oever van het Lagos Argentinos, staan we aan de rand van de gletsjer. Diverse gidsen nemen de tijd om bij iedereen de klimijzers onder te gespen. Daarna krijgen we uitleg hoe we met deze stappers de gletsjer moeten bestijgen. Je voeten in een V-vorm en benen uit elkaar om naar boven te lopen. Dan blijf je niet met de punten van de ijzers in je enkels of in je broek steken. Naar beneden ga je licht gehukt en stampend om voldoende grip te hebben in afdalingen. Ik heb een hele poos achter Erica aan gelopen en het was een koddig gezicht. Met mooie pinguïn passen stapte ze ferm de gletsjer op en af.
Het is een mooie belevenis om rond te stappen in een witte wereld van ijs. Er wordt regelmatig gestopt om foto's van elkaar te nemen en te genieten van het uitzicht. Na zo'n anderhalf uur "wandelen" werden we door de gidsen verrast. Er werd ijs gehakt uit de gletsjer, deze werd verdeeld over een aantal glazen en hierover werd (meerdere keren) de whiskey geschonken. Wat een leuke surprise. Voor diegenen die geen behoefte hadden aan whiskey (Erica) was er uiteraard gletsjerijs met smeltwater!
Terug op de oever hebben we ons zelf meegebrachte lunch genuttigd. Met z'n allen stelden we weer vast, dat we weer enorm veel geluk hebben gehad met het weer. Zowel op de boot als op de gletsjer scheen de zon volop en was het nauwelijks koud. Pas toen we de boot weer opstapten, nam de bewolking toe en werd het meteen een stuk kouder. De boot bracht ons weer naar de andere oever. Daar stond ons busje weer klaar om ons naar de andere kant van de gletsjer te rijden. Aan deze kant is een aantal bakons gebouwd, die een prachtig uitzicht bieden vanaf enige hoogte. Helaas kregen we maar een uurtje de tijd om hier rond te wandelen. Diverse keren hebben we grote stukken ijs of zien breken om neer te storten in het ijskoude water van het meer. Erica heeft minutenlang met haar camera voor haar neus gezeten om dit schouwspel op video vast te leggen. Dat was niet tevergeefs. Ze heeft het prachtig vast kunnen leggen.
Om 15.00 uur waren we terug bij de bus en reden we in een uurtje terug naar El Calafate. Erica stapte met een aantal reisgenoten uit om nogmaals een bezoek te brengen aan het vogelpark. Ze zou nog een poging doen om een foto te maken van de grijze vos maar dat is niet meer gelukt.
Wederom een zeer geslaagde dag. Het zonnetje is inmiddels ook weer terug. Het is bijna acht uur. Dan gaan de restaurants in Argentinië allemaal pas open. Nou. Even bedenken wat we nu weer gaan eten.....
Vandaag staat er weer heel wat anders op het programma. We maken een trip naar de gletsjer van Perito Moreno. De gletsjer heeft een breedte van 5 km en heeft een lengte van 30 km landinwaarts, of beter gezegd, vanuit de bergen wordt het ijs het Lagos Argentino ingedrukt. De voorkant van de gletsjer bereikt hoogtes van zo'n 60 meter! Hij is ook constant in beweging; elke dag verschuift de gletsjer ongeveer 2 meter richting het meer. Niet omdat hij zo hard smelt maar omdat de torens van ijs (die grote gelijkenis vertonen met Gotische kerktorens) gebukt gaan onder de druk van achteruit, storten met groot geweld in het meer. Dat levert echt spectaculaire beelden op.
Rond half negen arriveren we met onze mini-bus bij de boot, die ons naar de gletsjer zal brengen. Met 10 minuten varen we voor de imposante voorkant. De breking van het licht maakt dat het ijs van de gletsjer neon-blauw kleurt. Het is net alsof er blauwe lampen verscholen zitten tussen het ijs. Omdat de gletsjer constant in beweging is, ontstaan er ook grote spelonken. Als deze dan vollopen met smeltwater, vergezeld van de blauwe kleur, weet je niet wat je ziet.
Het is maar goed, dat je geen fotorolletjes meer hoeft te verwisselen want anders moest dat al menig maal gebeuren op de boot, voordat we aan zouden meren om een wandeling te maken over deze gletsjer. We worden gesplitst in twee groepen; zij die alleen Spaans verstaan en zij die de Engelse taal machtig zijn. De net iets te gebruinde maar wel heel vriendelijke gids, vertelt ons over het ontstaan maar ook verdwijnen van de Perito Moreno. Hij vertelt ons, dat de gletsjer aan de achterkant nog steeds groeit maar hij wordt wel lager en smaller; jaarlijks neemt het volume van de gletsjer af met ongeveer drie procent. Je moet er niet aan denken dat met een goede dertig jaar, dit prachtige stuk natuur(geweld) verdwenen zou zijn!!
Na een korte wandeling langs de oever van het Lagos Argentinos, staan we aan de rand van de gletsjer. Diverse gidsen nemen de tijd om bij iedereen de klimijzers onder te gespen. Daarna krijgen we uitleg hoe we met deze stappers de gletsjer moeten bestijgen. Je voeten in een V-vorm en benen uit elkaar om naar boven te lopen. Dan blijf je niet met de punten van de ijzers in je enkels of in je broek steken. Naar beneden ga je licht gehukt en stampend om voldoende grip te hebben in afdalingen. Ik heb een hele poos achter Erica aan gelopen en het was een koddig gezicht. Met mooie pinguïn passen stapte ze ferm de gletsjer op en af.
Het is een mooie belevenis om rond te stappen in een witte wereld van ijs. Er wordt regelmatig gestopt om foto's van elkaar te nemen en te genieten van het uitzicht. Na zo'n anderhalf uur "wandelen" werden we door de gidsen verrast. Er werd ijs gehakt uit de gletsjer, deze werd verdeeld over een aantal glazen en hierover werd (meerdere keren) de whiskey geschonken. Wat een leuke surprise. Voor diegenen die geen behoefte hadden aan whiskey (Erica) was er uiteraard gletsjerijs met smeltwater!
Terug op de oever hebben we ons zelf meegebrachte lunch genuttigd. Met z'n allen stelden we weer vast, dat we weer enorm veel geluk hebben gehad met het weer. Zowel op de boot als op de gletsjer scheen de zon volop en was het nauwelijks koud. Pas toen we de boot weer opstapten, nam de bewolking toe en werd het meteen een stuk kouder. De boot bracht ons weer naar de andere oever. Daar stond ons busje weer klaar om ons naar de andere kant van de gletsjer te rijden. Aan deze kant is een aantal bakons gebouwd, die een prachtig uitzicht bieden vanaf enige hoogte. Helaas kregen we maar een uurtje de tijd om hier rond te wandelen. Diverse keren hebben we grote stukken ijs of zien breken om neer te storten in het ijskoude water van het meer. Erica heeft minutenlang met haar camera voor haar neus gezeten om dit schouwspel op video vast te leggen. Dat was niet tevergeefs. Ze heeft het prachtig vast kunnen leggen.
Om 15.00 uur waren we terug bij de bus en reden we in een uurtje terug naar El Calafate. Erica stapte met een aantal reisgenoten uit om nogmaals een bezoek te brengen aan het vogelpark. Ze zou nog een poging doen om een foto te maken van de grijze vos maar dat is niet meer gelukt.
Wederom een zeer geslaagde dag. Het zonnetje is inmiddels ook weer terug. Het is bijna acht uur. Dan gaan de restaurants in Argentinië allemaal pas open. Nou. Even bedenken wat we nu weer gaan eten.....
-
24 November 2014 - 08:18
Bert Kunne:
`t Houdt niet op en zulke prachtige foto`s . Gr. Ma en Pa Kunne -
24 November 2014 - 10:38
MARIANNE:
HARRY WAT EEN GEWELDIGE FOTO'S
EERTJE OP ZO'N PLEK WIL JE BLIJVEN, DE RUST DE STILTE
IK NEEM AAN DAT HET ER STIL WAS OP DE NATUUR GELUIDEN NA.
DOET ONS DENKEN AAN ALASKA.
LIEVE LUITJES BLIJF GENIETEN VAN AL HET MOOIS DAAR.
LIEFS MARSJANNIE EN PIETERBAAS
-
24 November 2014 - 11:00
Mam En Cor:
Jahaaa, dit zijn wel andere wandelingen dan langs het Pieterpad. En wat een bijzondere foto's met die prachtige blauwe kleuren. Het lijken wel reclamefoto's voor tandpasta. Wat jammer dat je de vos gemist hebt. Groeten, mam en Cor -
24 November 2014 - 14:03
Annika:
Wauw wat een mooie foto's!!! -
24 November 2014 - 21:37
Ragonda:
Blijft erg leuk en bijzonder om jullie reis te lezen.... Geniet er van!!!!! -
24 November 2014 - 21:38
Elisa En Evert:
Harry en Erica, wat een prachtige reis zijn jullie aan het maken. Ontzettend leuk om jullie elke dag te volgen en dan met die prachtige beelden.....wauw!!!!! En we zijn absoluut niet jaloers, ben je mal!
Wat een leuke foto van jullie samen tussen dat ijs. Daar is Jimmy Nelson niets bij. Geniet samen lekker verder van dit prachtige avontuur. Groeten van Elisa en Evert
-
26 November 2014 - 20:09
Cindy:
Wauw zeg! Schitterend! Zo stel ik me Alaska voor (staat weer hoog op mijn lijstje -
28 November 2014 - 13:30
Kirsten:
fantastische foto's eer en har, echt niet normaal meer zo gaaf!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
