Van Sjeljalandsfoss, via Skogar naar Vik- za 18-6

Van Sjeljalandsfoss, via Skogar naar Vik- zaterdag 18 juni 2016

Om half 8 waren we wakker en het zonnetje scheen uitbundig. Heerlijk op ons gemak hebben we in de gezamenlijke ruimte ontbeten. En brood gesmeerd voor onderweg. Er gaan deze vakantie heel wat boterhammen met pindakaas doorheen.

Op naar Skogar en zijn watervallen. Dit wordt weer een wandeling uit Het Boekje (rother wandelgidsen). Heilig dit boekje want hier staat precies beschreven hoe zwaar een route is (blauw, rood of zwart), hoeveel hoogtes je gaat klimmen, het aantal totale km en de tussenpunten. Vandaag een zwarte route, totaal zou het 24,5 km zijn tot Basar, alleen wij zijn van plan tot Fimvorduhals te lopen en van daar weer terug. Bij dit punt zouden we de top bereiken en een pruttelende vulkaan kunnen zien. Als we nog verder door zouden lopen, zouden we 2 steile afdalingen hebben. Met kettingen als hulpmiddel, nou die truc kennen we inmiddels, dus conclusie was gauw gemaakt, terug vanaf Fimmvörduhals. En we hadden afgesproken dat we het heel rustig aan zouden doen, het blijft toch een zwarte route. Enfin, toch een beetje zenuwen vooraf, bij Har gelukkig niet.

Startpunt was de Skogarfoss een super mooie en hoge waterval. Eerst tezamen van menig andere toerist de trappen naar boven genomen. En dat waren heel veel treden. Boven aangekomen hadden we de eerste 60 hoogtemeters al in de benen zitten. Op naar de 1100 hoogtemeters. Het pad liep langs de Skogarrivier steil verder omhoog. Gelukkig niet zoals die trappen, bam omhoog, maar steeds en klimmetje van 20/30 meter dan liep het even vlak dan daalde je iets(shit voor niets gewerkt) en dan weer klimmen. En aan de linkerkant keek je vanaf de smalle stenen paadjes, zo hop de diepte van tientallen meters in. Maar wat was het ook nu weer fantastisch!! Om iedere bocht, na iedere stevige klim, werden we steeds weer verrast met een volgende mooie waterval. We liepen (boven) de rivier stroomopwaarts. Dus eerste rang qua uitzichten!! Het 2e punt aangegeven in het boekje was weer een fraaie waterval. En, zo stond geschreven 'in een soort smalle kloof, hier moet men na een blik in de diepte weer terug naar het gemarkeerde pad lopen, daarna volgen beekjes enz'. Ja ja, dat mag Har dan gaan doen als hij wil, maar die smalle kloof met die blik in de diepte, daar had ik me al voorgenomen van tevoren die vooral echt letterlijk links te laten liggen. We volgden trouw de blauwe palen en shit dit werd wel heel smal! En ja wat een fraai uitzicht in de diepte. Neeee toch!!! Ja dus. Nou de kettingen van gisteren bij de andere route waren er niets bij. Echt een heel steil smal pad op de richel klimmend naar boven. Over een hobbeltje klauteren en dan zo'n zelfde steil paadje op de richel weer naar beneden en weer omhoog voor je weer breeduit op de volgende berg stond. Stijgen is hierbij eng maar dalen nog meer. Mijn vermoeden dat dit dat beruchte stukje was werden bevestigd toen daarna de beekjes kwamen. Har moest me beloven dat we terug een ander stuk zouden nemen en dan de rivier vooral rechts zouden laten liggen. Ja Eertje dat zullen doen maar we gaan nu eerst maar weer verder. Ja en dat gingen we. Iedere keer een stukje hoger, op naar punt 3, de voetgangersbrug. En nog steeds mooi weer! De smalle paadjes bleven afgewisseld met brede vlaktes van steen als de volgende top van een berg weer bereikt werd. Er kwam meer wind. En daar was op een gegeven moment de eerste sneeuw te zien. Daar moesten we langs, soms over. Maar dat laatste alleen als we zeker wisten dat het kon. Want smeltende sneeuw is super gevaarlijk, veel tunnels onder de sneeuw die je niet kunt zien. Het werd ook kouder. Toch, na iedere bocht bleven we ons elke keer weer verbazen over de volgende waterval links in de diepte en al die rotsen erom heen met groen mos bedekt. Zo ruig als het water tussen de rotsen door denderde, zo vredig groen zagen die grote imposante rotsen eruit. En ja na 3 uur wandelen, klimmen, dalen en weer klimmen zagen we in de verte de loopbrug!! Hier weer een waterval met nog een hoop sneeuw aan de kanten van de waterval. We hadden weer een top en punt 3 was nu echt bereikt. En op schema volgens het boekje. Klauterend over stenen op een soort van maanlandschap liepen we naar de brug, waar we de rivier over staken. 1 dingetje, de brug had maar aan 1 kant een leuning, de andere kant van de leuning lag gedeeltelijk aan de ene en andere kant van de brug. Knikkende knieën deel 2 was aangebroken! Strak vooruit kijken hup die brug over. Har had er natuurlijk geen moeite mee!! En daar stonden we aan de andere kant van de kolkende rivier bij een informatiebord. Nog 2 uur te gaan, met nog 500 hoogtemeters schreef ons boekje. Het infobord schreef vanaf hier tot hoger kan het weer ieder moment omslaan. En nu al waaide het echt hard en we gingen richting gletsjer dus steeds kouder. Er zaten wel allemaal 'goodies' in de rugtas voor weer dat om zou slaan (regenpak, sjaal, handschoenen, wandelstokken), toch twijfelden we. Want nog 2 uur heen, al 3 uur in de benen en dan nog 5 uur terug. Wat was wijsheid... Eerst maar een boterham met pindakaas, wie is er niet groot door geworden :). We besloten dat we heeeel veel moois gezien hadden tot dit punt en terug zouden gaan. Gevoelsmatig was dit niet leuk, want ja de pruttelende vulkaan was het doel. Verstandig was het zeer zeker. Na weer 3 uur wandelen terug, was het ook meer dan genoeg! En het weer sloeg om het laatste kwartier van de wandeling. De zon/bewolking had plaats gemaakt voor regen. Hele goede beslissing dan ook want alles wordt spekglad en dan wil je niet nog 5 uur moeten wandelen. Kort samengevat, een heeeeele mooie wandeling, een kuitenbijter van 15 km, zwarte route omdat het echt uithoudingsvermogen vergt en een hoop vocht :). Maar zoooo'n fantastische ervaring. Weer een heel ander stuk natuur van IJsland ervaren!

In de auto hadden we allebei nog een glimlach op ons gezicht!

We zijn nu op de camping bij Vik. Het is vandaag niet meer opgehouden met regenen. We hebben met heel veel andere toeristen in de gezamenlijke ruimte ons eten zitten koken en daar rondgehangen. En nu in het Kunne campertje de bedden opgemaakt om straks weer heerlijk te gaan slapen.