Dinsdag 23 mei 2023 - Lagoa das Furnas

Ook vandaag weer een goede temperatuur (ong 19 graden) om een mooie wandeling te gaan maken. Eerst op ons gemak ontbeten en langzaamaan onderweg gegaan. Op weg naar Logoa das Furnas, de mooiste wandeling uit dit boekje Rother wandelgidsen , als we de auteur mogen geloven. Dat schept verwachtingen!!!

We komen in het dorpje rond 12 uur aan. Onze tocht begint met een klim over een verharde weg tussen de bomen en komen al gauw tussen de glooiende weilanden met grazende koeien te lopen. In het boekje stond dat we na een x aantal km naar rechts verder omhoog moesten. Opeens horen we achter ons in de verte een boer van boven schreeuwen, iets van Noooooo, en een hoop Portugees erachter aan. Had deze man hulp nodig? Gelukkig had ik mijn verrekijkertje mee en zag hem wel staan, maar niets wees erop dat er iets mis met hij was. Dus maar weer doorlopen, wat een gek dachten we nog. Maar weer geschreeuw…. Stiekem maar even kijken naar onze beschrijving in het boekje, misschien toch te ver afgedaald (!). Toch, al sputterend, maar even een klimmetje terug omhoog. En de boer kwam vanaf de andere kant met een sprintje daar de berg afgelopen. En ja hoor hier moesten we zijn, dit smalle weggetje in het groen verscholen. En de boer gebaarde dat het zo goed was. Wat een gekke eigenwijze Hollanders moet hij gedacht hebben, maar wat super aardig dat hij zich er zo ontzettend druk om maakte dat wij verkeerd liepen. Het paadje was mooi en over de bosheuvel heen , kwamen we terecht bij het meer Furnas, een kratermeer. Bij het meer , aan dekant waar wij aankwamen , waren pruttelende hete modderpoelen te zien en stoom uit de grond. Thermisch landschap, dat kon je ook ruiken!

Nu hadden we de keuze, of rechts klimmen naar watervallen en toegang betalen voor een stuk geprepareerd park of links het meer rondom lopen wat aanbevolen werd door het groene boekje.Dat laatste hebben we gedaan. Lekker vlak lopen vandaag ….Tja daar was alles mee gezegd…. 15 km vlak lopen langs het meer . Het leek een eindeloze wandeling, heel saai! En halverwege het meer maakte het niet meer uit.. terug of door, dus dan maar door. We zijn nog wel de hoogste sequoia van

Portugal (of was het nu Europa) tegen het lijf gelopen langs het meer. Aan het eind ( met pijn in het hart, not) het meer achter ons gelaten en een toch nog mooie klim naar boven gemaakt. Weer door het boerenlandschap waar we op een hoog gelegen uitzichtpunt , het nu ‘kleine’ meer zagen liggen. Met een steile afdaling kwamen we eindelijk weer terug bij de auto. Thuis aangekomen hebben we lekker gegeten, een spelletje gedaan en een boek zitten lezen. We zijn wel tot de conclusie gekomen dat we de mening van de auteur niet delen, maar ach, we zijn lekker buiten geweest en hebben mooi weer gehad!En misschien moeten we er nog maar een keer gaan kijken deze vakantie want ik denk dat we ergens de boot gemist hebben.