22 mei 2023 Nordeste

Maandag 22 mei 2023 Nordeste

Na het ontbijt werden we verblijd met het grappige hondje van de verhuurder van onze lodge dat zijn snuit even kwam laten zien. Een jong droppie van een paar maanden oud en niet hoger dan zo’n 30 centimeter dat het heerlijk vond om lekker te worden aangehaald en ondergedompeld te worden in aandacht. Toen wij ons gingen voorbereiden voor de dag van vandaag bleef het hondje geduldig zitten op onze veranda. Toen we richting de auto liepen om te vertrekken paradeerde hij gezellig achter ons aan. Zo van: “Maar ik ga natuurlijk wel met jullie mee!”. Teleurgestelde blikken toen we de tuindeur dichtdeden en hij moest achterblijven.

Na een korte stop voor wat boodschappen in Ribeira Grande rijden we door richting Porto Formoso. Een klein havenstadje uit vervlogen tijden. In het centrum een kerk zoals iedere kerk er op de Azoren uitziet: wit en zwart omrand. De toren vrij van de rest van de kerk. We wandelen vanaf de parkeerplaats het haventje binnen dat is gevormd in een kleine baai. Al snel zien we dat de Portugese Armada hier is aangekomen. Honderden Portugese Oorlogsschepen zoals deze zeer giftige kwallen heten (niet te verwarren met een opgeblazen plastic zakje) liggen op het strand dood te zijn terwijl er nog tientallen levend in de haven hun weg naar het strandje vinden. Ze zijn dan misschien niet dodelijk als je er door een wordt getrakteerd een aai van hun tentakels maar als ze met zo velen zijn weet ik het nog niet. De symptomen zijn angstaanjagend.

We lopen nog een rondje om de kerk en vertrekken dan verder in Oostelijke richting.

Omdat we ons enigszins hadden voorbereid herkende Erica de theeplantage bij Gorreana. Daar even een stop gemaakt. In de oude “fabriek” stond een aantal machines waarvan je geen idee had wat ze daarmee voor de thee deden. Er stond niets bij, nog niet eens in het Portugees. De plantage wees gelukkig voor zichzelf. Erica neemt daar natuurlijk nog een zwarte thee (en ik natuurlijk een zwarte koffie) met een soort lokale pannenkoek met suiker.

Ook vandaag houden we zoveel mogelijk de lokale wegen aan. Erica heeft een leuke wandeling gevonden die langs onze route ligt. Bij Fenais da Ajuda gaan we richting het dorp. In het wandelboekje staat dat de wandeling begint bij de kerk. Nou, ik kan je verzekeren dat ze er daar een heleboel van hebben hier. Tegenover de kerk bij café Resendes linksaf. Gelukkig zien we het café dat die naam draagt al snel. Dan is dit de goede kerk. Toch lijkt de route wat anders dan in het boekje. Na een halfuur lopen langs de prachtige weg komen we bij een kerk met daartegenover, je gelooft het niet, een café met de naam Resendes. En dat binnen twee kilometer van elkaar. Hier begon de route van de wandeling dus pas echt. Het wasdan ook niet verwonderlijk dat de routebeschrijving ineens wel klopte….

Het was een afwisselend pad langs diepe afgronden, steile beklimmingen maar ook door een tropisch regenwoud een strand waar de golven tegen de rotsen stortten. Goede temperaturen, zonnetje, beetje bewolking. Helemaal prima voor zo’n wandeling. Nu de route in het begin niet klopte was het nog even spannend of we weer bij dezelfde kerk zouden uitkomen waar we de auto hadden neergezet. Een foto tonen van zo’n kerk heeft geen zin want ze zijn allemaal hetzelfde! Gelukkig hadden we hem weer snel gevonden.

Het einddoel van onze trip vandaag is Nordeste, nou ja, het werd tijd om naar huis te gaan en daarmee was het ons einddoel. De naam verraadt het al een beetje. Nordeste is de meest Noordoostelijke stad van het eiland. We rijden nog even door en nemen dan de doorgaande weg terug naar Ribeira Grande. Dat ritje duurde nog geen halfuur terwijl we de heenweg een aantal uur hebben geslingerd langs de kust.

Terug bij de lodge hoopten we de kleine viervoeter nog te begroeten maar die lag waarschijnlijk bij zijn baas in huis in zijn mandje. Als we aan tafel zitten merken we dat het een klein beetje regent. Goed getimed dus en goed voor de ontelbare hortensia’s die overal op het eiland staan. Als ze op een beetje warme plek staan komen de eersten al uit. Nog twee weken dit weer en het hele eiland is één bloemenzee.