25 mei 2023 Caldeira Velha

25 mei 2023 Caldeira Velha

Wederom regen als de gordijnen opengaan. Het verschil met gisteren is dat het nu niet waait en dat daarmee die bui blijft hangen. De stellige bewering van gisteren dat het hier altijd waait gaat dus ook niet op.

We gaan vandaag geen uitgebreide wandeling maken maar we rijden naar de hotsprings bij Caldeira Velha. De mist hangt rond de berg waar we ons doel op hebben gericht. Regenen doet het in ieder geval niet meer. Als we bij de parkeerplaats van het geothermische park komen staan we versteld hoeveel auto’s er wel niet staan. Gelukkig was de limiet voor het aantal badgasten nog niet bereikt dus konden we meteen in bad. Nadat we omgekleed hadden liepen we in onze badkleding met daaronder elegante bergschoenen omdat we onze slippers waren vergeten.

We kiezen het dichtstbijzijnde bad en dat is meteen lekker. Zo’n 30 á 35 graden.Opmerkelijk was eigenlijk dat het water niet naar zwavel ruikt. Even verderop is een poeltje met pruttelend water waar het toch behoorlijk riekt. Het complex heeft baden op drie boven elkaar gelegen plekken. We lagen eerst in de onderste en gingen nu eens kijken in de bovenste. Daar bleek een watervalletje in uit te komen. Nu kon ik me niet voorstellen dat het water van een waterval 30 graden zou zijn en dat vermoeden werd ook werkelijkheid. Dit was gewoon koud water! Voor Eertje meteen reden genoeg om niet verder het water in te gaan dan haar knieën. Ik moest voor de foto natuurlijk wel even onder de waterval. Snel terug naar de warme baden. Die waren inmiddels aardig overbevolkt. Toch een plekje gevonden en nog een poosje liggen stoven totdat we het allebei wel gezien hadden. Ik douche nog even (ook steenkoud) en nadat we omgekleed waren verlaten we deze mooie plek in oerwoudachtige omgeving.

We stappen in de auto en vervolgen de weg de berg op om uiteindelijk aan de andere kant van het eiland terecht te komen. Onderweg krijgen we nog een prachtig uitzicht om Lagoa do Fogo, het meer van het vuur. Vnadaag was het nog even het meer van de mist. Van hoog boven het meer was het wel een prachtig gezicht. Als het morgen een beetje weer is gaan we hier wandelen!

Omdat het eiland maar 16 kilometer breed is, waren we snel aan de andere kant. We rijden naar het centrum van Lagoa om dat wat rond te wandelen. Als je van winkelen houdt, zijn de Azoren misschien niet de eerste keuze. Ook gezellige terrassen moet je met een lampje zoeken maar als je bij een cafeetje wat herrie hoort binnen, kun je rustig naar binnen gaan. Ook hier vonden we zo’n lokaal eethuisje waarvan je aan de buitenkant niets kon zien of vermoeden.

Eer aan de thee, ik aan de koffie (beide voor de prijs van € 0,75!) en allebei een taartje erbij waarvan de vrouw des huizes trots vertelt dat ze alles zelf heeft gemaakt. Ze kreeg onze complimenten want het smaakte formidabel. We lopen nog wat rond in het troosteloze stadje en rijden nog een keer door naar Ponta do Escalvado in het westen met de hoop dit maal wel walvissen te spotten vanaf het hoge uitzichtpunt. Ook deze keer lieten ze zich weer niet zien.

We rijden langs de noordkust terug naar Santana, het buurtschap waar ons verblijf staat. Als we door Rabo de Peize rijden worden alle voorbereidingen getroffen voor de feestelijkheden van dit weekend. Door het hele dorp staan allemaal kerstboomachtige boompjes waarvan het doel ons nog niet duidelijk is. Er wordt hier zó uitgepakt dat we hier zaterdag of zondag zeker gaan kijken wat zich allemaal af gaat spelen. Na het eten pakt Eertje haar boek weer op, het laatste deel van de Zeven Zussen. Na twee drie dagen is ze al halverwege de pil van 700 pagina’s. Pffff.