Napier - Rotorua 16 maart 2018

Napier - Rotorua 16 maart 2018

We verlaten onze kamer op Bluff Hill in Napier even na negenen en besluiten om weer te gaan ontbijten bij het koffietentje Good Food in Ahuriri, een wijk aan de andere kant van de stad. Het is half 10 en het zonnetje heeft al zoveel kracht dat je er nauwelijks in kunt blijven zitten. Als we de tank hebben volgegooid rijden we richting Rotorua.

Zo gauw we weer richting de bergen rijden begint het te betrekken en even later zelfs te miezeren. Dat hadden we niet afgesproken! Als we bij Taupō weer de bergen uit zijn, breekt ook de zon weer door. We rijden nu weer over een stukje bekend terrein. Een paar dagen geleden deden we hier de Craters of the Moon aan. Die waren niet voor herhaling vatbaar. Dertig kilometer voor Rotorua staan er borden langs de kant met daarop: Wai-o-Tapu, a Thermal Wonderland. Bij zo’n naam krijg ik een beetje een Efteling-gevoel. We hadden ons nog niet ingelezen op de activiteiten in deze regio dus wisten we niet wat we konden verwachten. We gingen toch maar even kijken en toen we bij de entree de folder van het park zagen wisten we dat we zeker naar binnen moesten gaan.

Dat bleek uiteindelijk geen verkeerde keuze. Wat een bijzonder fraai park is dit! Zwavelbaden, modderbaden, zwavelgrotten, te mooi om te beschrijven. Net als de rotte eieren lucht, ook niet te beschrijven. Diverse geothermische plaatsen zijn hier verzameld. Onvoorstelbaar dat je zoveel verschillende natuurverschijnselen op zo’n klein stukje land bij elkaar vindt. Alle plekken hebben hun eigen naam zoals Het Huis van de Duivel, Donderkrater, Het Schilderspalet, De Champagne Poel en Het bad van de Duivel. Bloemrijke namen die allemaal passen bij de bijbehorende plekken. Moeder Natuur geeft hier op spectaculaire wijze kleur aan het aardoppervlak. Als we voor de tweede keer bij het Schilderspalet komen schijnt de zon er uitbundig op en ook de wind heeft vrijspel op de stoompluimen die uit het water vrijkomen. De stoom en de kleurenpracht laten alle camera’s onophoudelijk klikken. Wat een prachtige beelden. Het is maar goed dat we geen rolletjes meer in de fotocamera’s hoeven te stoppen want dan moest je nog heel selectief zijn. Nu “knip” je maar raak want het beeld wijzigt ieder moment. Van licht, van kleur, onbeschrijflijk.

Als laatste komen we bij het Bad van de Duivel. Die poel is zó akelig Kermit-groen, dat je je niet voor kunt stellen dat dit van natuurlijke herkomst is. Overtollig water uit de Champagnepoel mengt zich met zwavel en ijzerhoudende zouten. Door de hoeveelheid licht en bewolking verandert de kleur regelmatig van geel naar groen en weer terug. Als we de hele wandeling zouden doen, zou dit ongeveer 75 minuten vergen, stond er bij de ingang. Wij hebben er meer dan drie uur doorgebracht. Deze middag is met stip de top drie binnengekomen! In het bijbehorende restaurant nemen we nog een bakkie om nog even de vele foto’s te bekijken die we vanmiddag geschoten hebben. Ze zijn om het mooist.

Uiteindelijk rijden we rond vijf uur richting Clover Downs, onze nieuwe overnachtingsplek. Deze ligt 15 minuten boven het centrum van Rotorua. We worden hartelijk ontvangen door een praatgrage dame die met haar Nieuw Zeelandse accent soms moeilijk te verstaan is. Ze laat ons de prachtige ruime kamer zien die ons domein is voor de komende drie nachten. Alle ramen bieden naar alle kanten kilometersverre uitzichten over de heuvels en landerijen. In de tuin genieten we nog even van de namiddagzon en we worden begroet door de hond en de kat des huizes die allebei wel een knuffeltje konden gebruiken en dan zijn ze bij Eertje wel aan het goede adres. We mogen de keuken gebruiken om ons diner te bereiden. Zo kunnen we de voorraden een beetje opmaken.

Nog twee dagen op deze mooie plek. Er zijn nog wel een paar mooie thermen te bezoeken hier dus gaan we ons daar voor opmaken! 16 maart 2018

We verlaten onze kamer op Bluff Hill in Napier even na negenen en besluiten om weer te gaan ontbijten bij het koffietentje Good Food in Ahuriri, een wijk aan de andere kant van de stad. Het is half 10 en het zonnetje heeft al zoveel kracht dat je er nauwelijks in kunt blijven zitten. Als we de tank hebben volgegooid rijden we richting Rotorua.

Zo gauw we weer richting de bergen rijden begint het te betrekken en even later zelfs te miezeren. Dat hadden we niet afgesproken! Als we bij Taupō weer de bergen uit zijn, breekt ook de zon weer door. We rijden nu weer over een stukje bekend terrein. Een paar dagen geleden deden we hier de Craters of the Moon aan. Die waren niet voor herhaling vatbaar. Dertig kilometer voor Rotorua staan er borden langs de kant met daarop: Wai-o-Tapu, a Thermal Wonderland. Bij zo’n naam krijg ik een beetje een Efteling-gevoel. We hadden ons nog niet ingelezen op de activiteiten in deze regio dus wisten we niet wat we konden verwachten. We gingen toch maar even kijken en toen we bij de entree de folder van het park zagen wisten we dat we zeker naar binnen moesten gaan.

Dat bleek uiteindelijk geen verkeerde keuze. Wat een bijzonder fraai park is dit! Zwavelbaden, modderbaden, zwavelgrotten, te mooi om te beschrijven. Net als de rotte eieren lucht, ook niet te beschrijven. Diverse geothermische plaatsen zijn hier verzameld. Onvoorstelbaar dat je zoveel verschillende natuurverschijnselen op zo’n klein stukje land bij elkaar vindt. Alle plekken hebben hun eigen naam zoals Het Huis van de Duivel, Donderkrater, Het Schilderspalet, De Champagne Poel en Het bad van de Duivel. Bloemrijke namen die allemaal passen bij de bijbehorende plekken. Moeder Natuur geeft hier op spectaculaire wijze kleur aan het aardoppervlak. Als we voor de tweede keer bij het Schilderspalet komen schijnt de zon er uitbundig op en ook de wind heeft vrijspel op de stoompluimen die uit het water vrijkomen. De stoom en de kleurenpracht laten alle camera’s onophoudelijk klikken. Wat een prachtige beelden. Het is maar goed dat we geen rolletjes meer in de fotocamera’s hoeven te stoppen want dan moest je nog heel selectief zijn. Nu “knip” je maar raak want het beeld wijzigt ieder moment. Van licht, van kleur, onbeschrijflijk.

Als laatste komen we bij het Bad van de Duivel. Die poel is zó akelig Kermit-groen, dat je je niet voor kunt stellen dat dit van natuurlijke herkomst is. Overtollig water uit de Champagnepoel mengt zich met zwavel en ijzerhoudende zouten. Door de hoeveelheid licht en bewolking verandert de kleur regelmatig van geel naar groen en weer terug. Als we de hele wandeling zouden doen, zou dit ongeveer 75 minuten vergen, stond er bij de ingang. Wij hebben er meer dan drie uur doorgebracht. Deze middag is met stip de top drie binnengekomen! In het bijbehorende restaurant nemen we nog een bakkie om nog even de vele foto’s te bekijken die we vanmiddag geschoten hebben. Ze zijn om het mooist.

Uiteindelijk rijden we rond vijf uur richting Clover Downs, onze nieuwe overnachtingsplek. Deze ligt 15 minuten boven het centrum van Rotorua. We worden hartelijk ontvangen door een praatgrage dame die met haar Nieuw Zeelandse accent soms moeilijk te verstaan is. Ze laat ons de prachtige ruime kamer zien die ons domein is voor de komende drie nachten. Alle ramen bieden naar alle kanten kilometersverre uitzichten over de heuvels en landerijen. In de tuin genieten we nog even van de namiddagzon en we worden begroet door de hond en de kat des huizes die allebei wel een knuffeltje konden gebruiken en dan zijn ze bij Eertje wel aan het goede adres. We mogen de keuken gebruiken om ons diner te bereiden. Zo kunnen we de voorraden een beetje opmaken.

Nog twee dagen op deze mooie plek. Er zijn nog wel een paar mooie thermen te bezoeken hier dus gaan we ons daar voor opmaken!