woensdag 21 maart 2018 Van Omapere naar Tauharuru

Zoals iedere dag, beginnen we ook nu weer met een ontbijtje. Dit keer vergezeld door Trudy en Paul. We hebben alle 4 geen last van een ochtendhumeur, dus het werd een gezellig ontbijt. Daarna gingen wij weer naar het volgend adres aan de oostkust van het noorder eiland. We hadden besloten om geen tussenstops ( muv de boodschappen van de komende 2 dagen) te maken. Dit omdat we morgen ook weer vroeg op pad zijn en daarom ook even een moment van rust voor onszelf wilden creëren.

Bij aankomst van Tauharuru Farmlodge wisten we zeker dat dit de rest van de dag zou moeten gaan lukken! Eerst reden we al richting het niemandsland, om vervolgens bovenop de berg een knoeperd van een huis te vinden. Bleek onze residentie voor de komende 2 nachten. De hele familie had kunnen blijven want er zijn hier 3 slaapkamers, 2 badkamers, een grote keuken, een eetkamer, woonkamer met open haard en een apart washok (die we vooral gauw dicht doen, wassen doen we thuis weer). En aan beide kanten een terras. Het ene terras met uitzicht op de Stille Oceaan en het andere terras net onder een grote tuin. Niet normaal, onze eigen huis is er niets bij. Naast 'ons' huis stond het huis van de eigenaar verscholen, nog groter dan dit. En de verdere buren zitten aan de overkant van de bush hemels breed 10 km verderop. De eigenaresse vertelde dat in dit gebied ook kiwi's leven, opnieuw uitgezet. Ze heeft ze hier vaak op bezoek in haar tuin. Ze maken haar midden in de nacht vaak wakker met hun geschreeuw. Neeeeee, hier trappen we niet meer in, eerst zien dan geloven :). Zou wel heel leuk zijn, als we de schuwe kiwivogel, het symbool van Nieuw Zeeland, hier tijdens de laatste dagen NZ zouden zien.

Nadat we een paar uur gezeten hebben, willen we toch nog even de omgeving verkennen. We rijden naar de buurman, 10 km verderop tussen de koeien door en kunnen daar het strand oplopen. 6 km strand en niemand anders dan wij alleen lopen daar. Het strand was door eb vrij breed en dat gaf super plaatjes. De eilanden in de oceaan worden verlicht door een regenboog. Na 2 uur gaan we weer richting huis om ook hier nog naar beneden te lopen (50 meter lager). Dit baaitje, wat ook van dezelfde eigenaren is, heeft een rotsformatie in zee. De zee is hier woest en je hoort het water door de rotsen heen toeteren, soort van blowholes. Naar boven toe kostte wat meer moeite, maar met hele kleine stapjes kom je er ook. Inmiddels is het half 8 en steken we de haard aan. Onder het genot van een hapje en een drankje is de avond zo voorbij. Morgen vroeg op om te gaan duiken/snorkelen bij Poor Knights.