Omapere Northland 20 maart 2018

Omapere Northland 20 maart 2018

Geslapen als een blok en uitgebreid ontbeten in Copthorn Hotel in Omapere. De hotelkamers zijn feitelijk allemaal geschakelde huisjes op het terrein van een oud koloniaal hotel. Sommige huisjes hebben rechtstreeks zicht op de Tasmanzee maar wij kunnen de zee wel zien maar minder. Het koloniale deel van het hotel straalt allure uit en grandeur. De huisjes zijn van beduidend mindere kwaliteit. Gelukkig is het voor ons niet veel meer dan de ruimte waarin we slapen omdat we de hele dag op pad zijn. Het heeft overigens een prima bed.

Na het ontbijt lopen we eerst naar de steiger die voor het hotel tot ver in het water rijkt. Hierop stonden een paar uit de kluiten gewassen Maori hun geluk te beproeven bij het vissen. Ze visten eerst op kleine visjes om deze later als aas te gebruiken om grotere vissen te vangen. Niet veel later deed een aantal Chinezen ook de stijger aan om te vissen. Zij hadden beduidend meer geluk (of verstand van zaken) want zij haalden de ene na de andere poon naar boven. De Maori bleven beteuterd achter zonder vangst. Eer raakte aan de praat met een van de Chinezen die al meer dan twintig jaar in de buurt van Auckland bleek te wonen. Hij vertelde over zijn komst naar Nieuw Zeeland en over zijn familie.

Daarna maakten we een wandeling langs het strand van de baai die in open verbinding staat met de Tasmanzee. We liepen zover we konden. Het begon inmiddels vloed te worden en daarmee werden we gedwongen van het strand af te gaan. Eertje was inmiddels al weer twee Pauaschelpen rijker! In de middag rijden we wat rond in het omliggende gebied. Omdat we om 6 uur een rondleiding krijgen in het bos (door een Maori) gaan we vroeg eten in Oponino, een nabijgelegen dorpje. Vanmiddag hebben regen en zonneschijn elkaar regelmatig afgewisseld maar voor de avond ziet het weer er goed uit.

Nadat we ons hadden omgekleed voor de boswandeling kwamen we toevallig oude bekenden tegen. Paul en Trudy die we eerder tegenkwamen in Makaroro en bij Ohakune (Tongariro) hebben ook net ingecheckt in dit hotel en blijken het huisje naast ons te hebben betrokken. Ze gaan ook mee met de boswandeling. De wandeling wordt begeleid door twee Maori’s. Na een introductie gaan we met de bus naar Waipoua Forest. In het bos lopen we langs de oude Kauri bomen. Correl, de verteller, neemt ons mee in de Maori cultuur en legt de waarde van het woud uit die zij er aan toekennen. Hoe alle dingen in het bos met elkaar concurreren maar ook samenwerken. Hoe ook de grootste bomen zijn ontsproten uit het kleinste zaadje.

De hoogtepunten tijdens de wandeling waren de bezoeken aan Te Matua Ngahere, de vader van het woud met zijn leeftijd van meer dan 3000 jaar en die naar Tane Mahuta, The Lord of the Forest, de qua inhoud grootste boom uit het bos. We zijn ook bij de Four Sisters langs geweest, vier eeuwenoude bomen die strak tegen elkaar aan staan. Als we bij de eerste twee bomen zijn is het inmiddels donker geworden. Met zaklantarens lopen we over de paden van het bos. Hier en daar doemen reusachtige bomen op die Correl dan afdoet met de naam baby’s. Deze zijn maar 800 jaar oud. Als je dan voor de echte grote jongens staat weet je niet wat je ziet. Wat een indrukwekkende verschijningen!

Als Correl ons vraagt de zaklantarens uit te doen en alleen maar te luisteren naar het bos zien we de contouren van deze woudreuzen aftekenen tegen een stralende sterrenhemel. Een magisch moment, zeker als Correl dan oude Maori liederen zingt in het donker in het bos. Echt kippenvelmomenten. Tijdens de tocht zien we hoog in de bomen nog een maar vechtende possums, de buidelratten. Hun ogen weerkaatsen in het licht van de lantarens. Het is half 10 als we terug zijn bij het hotel. Dit was weer een bijzondere ervaring. Niet alleen door de gepassioneerde verhalen van de Maori maar ook door het magische moment bij de bomen in het donkere bos.

Terug onder de sterrenhemel op de veranda van het hotel drinken we met Paul en Trudy nog een paar glaasjes wijn. Nog een paar dagen en dan zit het er al weer op. Deze zeven weken vliegen voorbij!k