Rotorua - Omapere 19 maart 2018
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Harry en Erica
19 Maart 2018 | Nieuw Zeeland, Omapere
Rotorua - Omapere 19 maart 2018
Nadat we weer op een lekker ontbijt waren getrakteerd door Ruth en uitgebreid met de drie Nederlandse dames hadden gesproken over hun passie voor Lord of the Rings en hun bezoek aan Hobbiton, verlieten we rond 10.15 uur Clover Downs
Vandaag hebben we bijna 500 km voor de boeg, dus het wordt een aardig eindje sturen. Via Hamilton bereiken we Auckland over wegen die zowaar op snelwegen lijken. De Highway heet nu ook ineens Expressway en later zelfs Motorway. Bij elke grotere plaats moet je trouwens wel weer dwars door de stad met stoplichten en rotondes. Auckland was druk, erg druk. Het verschil met het Zuidereiland is hier echt schrijnend. De wegen zijn wel goed aangegeven. Dat gelukkig wel. Een stukje voor de stad krijg je de mogelijkheid om de tolweg te nemen of de “gratis” weg. We kiezen voor de tolweg en zien dat we daarvoor maar liefst $ 2,30 of wel EUR 1,50. Eertje heeft het geld net contant bij elkaar gezocht als we zien dat je de tol online moet betalen binnen 5 dagen. Dat gaan we vanavond wel proberen.
Een kwartiertje na Auckland nemen we de afslag naar Pahoi, een historisch dorpje met een kaasfabriek annex restaurantje. Het was ons door Ruth, van Clover Downs aanbevolen als koffiestop. We nemen daar een lichte lunch en zien een eend zich tegoed doen aan een bord soep die door een gast halfvol was achtergelaten. Voor de eend was het zichtbaar een feestmaal. Het brutale beestje had zich midden op tafel begeven om de restanten op te peuzelen. Om onderweg nog wat te kunnen snaaien kopen we een doosje knoflook/ olijvencrackers. Achteraf bleek dat ze zelden zo’n smakeloos hapje hadden geproefd.
Een klein uurtje verder op de Highway worden we geïnformeerd dat de weg die wij moeten nemen is afgesloten wegens een incident en dat we de detour, de omweg moeten nemen. We bestuderen de kaart en menen een omweg te hebben gevonden. Uiteindelijk worden we staande gehouden door een allervriendelijkste agent die ons aangaf dat we weer een heel eind terug moesten en ook een heel eind moesten omrijden om richting Omapere te komen. Dat betekende nog eens 80 kilometer extra boven op de 500 die we al mochten. Het was een weg met veel bochten en veel wegwerkzaamheden. Uiteindelijk hebben we zo’n 8 uur in de auto gezeten. Voor een vakantiedag was dat een beetje teveel van het goede. Om zeven uur in de avond bereiken we Omapere. Dat ziet er wel prachtig uit! Ook het hotel waar we zijn beland ziet er prachtig uit. We besluiten er vanavond ook te eten en niet meer op pad te gaan. Als we na het eten op de veranda lopen blijkt de hemel helemaal open te zijn getrokken en zijn er weer ontelbare sterren te zien. De omgeving gaan we morgen bekijken. Het betalen van de tol is vanavond in ieder geval gelukt!
Nadat we weer op een lekker ontbijt waren getrakteerd door Ruth en uitgebreid met de drie Nederlandse dames hadden gesproken over hun passie voor Lord of the Rings en hun bezoek aan Hobbiton, verlieten we rond 10.15 uur Clover Downs
Vandaag hebben we bijna 500 km voor de boeg, dus het wordt een aardig eindje sturen. Via Hamilton bereiken we Auckland over wegen die zowaar op snelwegen lijken. De Highway heet nu ook ineens Expressway en later zelfs Motorway. Bij elke grotere plaats moet je trouwens wel weer dwars door de stad met stoplichten en rotondes. Auckland was druk, erg druk. Het verschil met het Zuidereiland is hier echt schrijnend. De wegen zijn wel goed aangegeven. Dat gelukkig wel. Een stukje voor de stad krijg je de mogelijkheid om de tolweg te nemen of de “gratis” weg. We kiezen voor de tolweg en zien dat we daarvoor maar liefst $ 2,30 of wel EUR 1,50. Eertje heeft het geld net contant bij elkaar gezocht als we zien dat je de tol online moet betalen binnen 5 dagen. Dat gaan we vanavond wel proberen.
Een kwartiertje na Auckland nemen we de afslag naar Pahoi, een historisch dorpje met een kaasfabriek annex restaurantje. Het was ons door Ruth, van Clover Downs aanbevolen als koffiestop. We nemen daar een lichte lunch en zien een eend zich tegoed doen aan een bord soep die door een gast halfvol was achtergelaten. Voor de eend was het zichtbaar een feestmaal. Het brutale beestje had zich midden op tafel begeven om de restanten op te peuzelen. Om onderweg nog wat te kunnen snaaien kopen we een doosje knoflook/ olijvencrackers. Achteraf bleek dat ze zelden zo’n smakeloos hapje hadden geproefd.
Een klein uurtje verder op de Highway worden we geïnformeerd dat de weg die wij moeten nemen is afgesloten wegens een incident en dat we de detour, de omweg moeten nemen. We bestuderen de kaart en menen een omweg te hebben gevonden. Uiteindelijk worden we staande gehouden door een allervriendelijkste agent die ons aangaf dat we weer een heel eind terug moesten en ook een heel eind moesten omrijden om richting Omapere te komen. Dat betekende nog eens 80 kilometer extra boven op de 500 die we al mochten. Het was een weg met veel bochten en veel wegwerkzaamheden. Uiteindelijk hebben we zo’n 8 uur in de auto gezeten. Voor een vakantiedag was dat een beetje teveel van het goede. Om zeven uur in de avond bereiken we Omapere. Dat ziet er wel prachtig uit! Ook het hotel waar we zijn beland ziet er prachtig uit. We besluiten er vanavond ook te eten en niet meer op pad te gaan. Als we na het eten op de veranda lopen blijkt de hemel helemaal open te zijn getrokken en zijn er weer ontelbare sterren te zien. De omgeving gaan we morgen bekijken. Het betalen van de tol is vanavond in ieder geval gelukt!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
