Za 20-5-2023 Lissabon-Ribeira Grande,Sao Miguel

Weer een nacht als een blok geslapen! Om 9 uur stipt gingen we naar beneden om te ontbijten. Onze koffers waren al gepakt en stonden al klaar voor vertrek. Gastheer Marcos bleek minder in de startblokken te staan vandaag, alles was nog donker, tafels nog niet gedekt en hij stond daar met zijn winterjas aan ons te begroeten. Even geholpen met tafeldekken en na een heerlijk ontbijtje hebben we de altijd vriendelijke Marcos gedag gezegd. Het was een fijne overnachtingsplek dichtbij de stad. Met de koffers achter ons aan gesleept, gingen we wandelend op pad naar het metrostation. Gelukkig stopte er net een bus zodat we meekonden, scheelde weer een hoop gezeul!!

De metro reed via een overstap naar de luchthaven en ook daar verliep alles voorspoedig. Althans voor ons. Voor het personeel bij Sata airlines wat minder, het duurde best een tijdje voor een ieder zijn koffer kwijt was en uiteindelijk ge-onboard was. Gelukkig bleef iedereen geduldig en het personeel vriendelijk. Een uur later dan gepland, vlogen we dan toch naar het eiland Sao Miguel-Azoren. Ook nu weer een rustige vlucht over zee en een ‘zachte’ landing op het eiland. Net voor we landden dacht ik nog, die landingsbaan zijn ze toch niet vergeten?! De bootjes op zee werden steeds groter, we zagen bij wijze van spreken de vissen zwemmen maar geen landingsbaan. Gelukkig kwam ook dit keer weer alles goed!

Ook de gehuurde auto stond al op ons te wachten. We werden opgehaald en samen met nog 2 anderen naar een bedrijf ergens 5 km verderop gebracht waar onze Fiat Panda zonder airco (!) voor ons klaar stond. Op naar de Bananaslodge in Ribeira Grande. Een mooi knus omgebouwde soort van stacaravan 3.0 voor de komende 2,5 week. Het is niet groot maar wel heel erg gezellig ingericht en een mooi privé terras met alleen maar groen en (hoe kan het ook anders) bananenbomen om ons heen. Het is hier heerlijk rustig en de salamanders lopen voor ons uit over de stenen muurtjes.

Na de boodschappen en het avondeten, hebben we nog een kleine ‘strandwandeling’ gemaakt, zo’n 500 meter verderop. Bij Langevelderslag moet je naar beneden om op het strand te komen maar hier ga je echt een stuk naar beneden, ik denk wel 200 meter omlaag!Via eenaangelegd klinkerpad die verderop overging in een weggeslagen klinkerpad, dat vervolgens overging in zand, nog steeds steil naar beneden om vervolgens via de natuurlijke grote keien op een klein zandstrandje/baaitje uit te komen (in een U-vorm). Waar aan de ene kant meters hoog de rotsen uit de zee komen en aan de andere kant meters hoog alleen maar groen te zien is, met in de verte ons pad terug naar de auto. De wind waaide hard en de zee was daar ruig vanavond en het begon vloed te worden. Wat voel je je dan weer klein en nietig zo omhoog kijkend naar de rotsen en al luisterend naar het natuurgeweld.

Toen we daar liepen op de keien richting strand viel op dat er wel heel veel plastic lag. Allemaal opgeblazen condooms leek het. Har dacht even dat het opvulmateriaal was voor als je bijvoorbeeld iets breekbaars via marktplaats verkoopt (onze marktplaatskoning) maar ik had al iets gelezen over Portugese Oorlogsschepen en ja hoor dat waren het. Dode kwallen in de vorm van empanada’s, sommigen nog met de tentakels eraan en het blauwe gif, anderen al helemaal opgedroogd en doorzichtig. Er lagen daar wel 10 tallen zo niet meer dan 100. Ik weet in ieder geval zeker dat het geen zwemmen in zee wordt, deze kwallen zien er mooi parelmoer uit maar zijn dodelijk giftig.

Al met al was het toch even mooi om daar op het strandje/baaitje te zijn geweest, een voorproefje op al het mooist wat er nog komt!