Vrijdag 9 maart 2018 van Picton naar Wellington

Weer een heerlijk ontbijt bij B&B The Gables, met warme muffins gevuld met jam. Mmmmmm!!! Rond half 10 rijden we naar de haven om eerst de auto tezamen met een schadeformulier (een steen gaf in Greymouth niet mee met uitparkeren) af te leveren. Daarna liepen we met ons koffers en rugtassen en de aluminium kiwi naar de boot. Dit was echt maar een paar honderd meter verder. De koffers konden we inchecken en de rugtassen en onze kiwivriend namen we met ons mee de boot op. Het was ongeveer 3 uur varen en ook dit was een leuke tocht via Picton, door de Marlborough Sounds naar zee. Op zee werd de boot een beetje schommelig, maar gelukkig niet om groen (met alle andere randverschijnselen) van te worden. De haven van Wellington ligt eigenlijk bijna direct aan zee. Dit in tegenstelling tot Picton waar het nog wel even duurde voordat we op open zee waren.

Bij aankomst op vaste bodem, lagen onze koffers al voor het grijpen. Even doorlopen naar de autoverhuur en daar hadden we in een poep en een zucht de autosleutels van onze bijna nieuwe Mazda 3. Al met al zaten we binnen 10 minuten na aankomst in de auto op weg naar B&B Booklovers van schrijfster Jane Tolerton (wie kent haar niet). Dat was dankzij een goede beschrijving goed te vinden. Het huis is net als alle andere huizen in de straat van Victoriaanse stijl; van hout en mooi geschilderd. Gauw de spullen neergezet en hopla de stad in.

We daalden via allemaal houten-huizen straatjes richting haven. Mij deed het denken aan bepaalde delen van Zandvoort, maar Har had meteen associaties met San Francisco ( en hij wist zeker dat Annemieke dat ook zou hebben als ze het zag). Voordat we beneden bij de haven uitkwamen, was al menig foto geschoten. Ook hier zijn we gedoopt voor we de stad inkwamen, het goot even heel hard. Het lijkt een soort van traditie te worden, want overal waar we aankomen regent het eerst om vervolgens toch de zonnige kant te ontdekken.

Bij de haven zijn we het Te Papa museum ingelopen. Een groot museum, waarbij de vaste Maori-tentoonstelling op de 4e verdieping de belangrijkste is. Alleen begonnen wij met de 2e en 3e verdieping. Hier was een tentoonstelling over vulkanen en aardbevingen in Nieuw Zeeland en een over schelpen, dieren en fossielen in Nieuw Zeeland. En daarna was het sluitingstijd, morgen maar weer even terug voor de Maorigeschiedenis. Mooi museum en ongelooflijk dat het gratis is.

We zwerven verder door de stad, dit keer weer ergens terug om hoog. Uit een straatje horen we live muziek en een hoop gezelligheid. Even een kijkje nemen. Een café (Leroy) met een buitenterras midden verscholen tussen kantoorpanden. We wilden daar graag even iets drinken en ons onder de ' Kiwi's' begeven. Alleen was het binnen te luidruchtig en buiten vol. Helaas dan maar weer verder op pad. Het leuke is, dat dit een van de weken is van het theaterfestival in Wellington en ook het Fringefestival (muziek/theater). Dus een hoop reuring overal in cafeetjes, pleinen en andere gelegenheden. Via diverse straatjes komen we uiteindelijk bij Cubastraat uit. We hadden gelezen dat dit (vooral vrijdagavond) ontzettend leuk was. Maar alles wat we in eerste instantie zagen, waren alleen maar kledingwinkels. Toch nog maar een stuk naar boven doorlopen..... En dat werd beloond!

Allemaal leuke restaurantjes. En op vrijdagavond is hier de avondmarkt in een zijstraatje. Ook hier klonk in de verte muziek.... Het marktstraatje/steegje bestond uit eettentjes, eettentjes en eindigde op een pleintje omringd met eettentjes en foodtrucks. Op het pleintje stond een maori-dame een mooi optreden te geven tussen alle geuren van eten. Zelfs de poffertjescaravan Dutch Pancakes ontbrak niet (bleek een geïmmigreerde Nederlandse dame uit Montfoort te zijn). Op de terugweg liepen we nog een ouderwetse boekwinkel binnen. Boeken tot aan het plafond, houten verrijdbare trappen en overal hoekjes waar mensen zaten te lezen of de volgende boekenstellingen weer vol stonden. Ook hier werd muziek gespeeld. Helaas was dit concert met een paar minuten klaar nadat wij de boekwinkel ingelopen waren.

Terug op Cubastraat hebben we bij Plum een heerlijke salade gegeten. Daarna zijn we nog verder Cubastraat omhoog gelopen. Het ene pandje was nog mooier dan het andere pandje. Hier leken het wel pandjes uit het Wilde Westen. Nog in een ander cafeetje met livemuziek wat gedronken. Uiteindelijk zijn we rond half 10 richting ons verbijf op Pitriestreet gelopen. Wat een leuke eerste indruk van Wellington hadden we gekregen!