Ohakune - Waikaremoana 13 maart 2018

Ohakune - Waikaremoana 13 maart 2018

Het was een gezelligheid van jewelste in de River Lodge tijdens het ontbijt. We zaten aan één grote tafel met zes Nederlanders en vier Duitsers. Daniël had voor een echt Europees ontbijt gezorgd met diverse soorten kaas en vleeswaren maar hij had ook zelf brood gebakken, van dat Duitse zurige brood. Naast de Nederlandsers waar we gisteravond mee gegeten hadden was er nu nog een ander stel. Hij was producent bij Endemol van alle The Voice versies buiten Nederland en de VS. Dat zijn maar liefst 56 landen waar ze een versie van The Voice hebben. Na een ontbijt van drie kwartier was Daniël ons denk ik wel zat en zijn we de koffers gaan pakken om te vertrekken naar Waikaremoana.

Tot gisteren was het de bedoeling dat we daar een vierdaagse wandeling om het meer zouden maken maar we moesten vaststellen dat we er beiden niet veel zin in hadden om weer vier dagen in stapelbedden te slapen, zonder warm water dus geen douche, zelf gasstel meeslepen, eigen eten meenemen. We gaan nu voor één nacht naar het meer in een holiday camp en proberen dan een paar nachten te boeken in Napiers, een echte art deco stad en wellicht een extra nacht in Rotarua. Na Tongariro zouden alle andere wandelingen waarschijnlijk toch tegenvallen :)

Onderweg stoppen we op een paar plaatsen langs Lake Taupō. Dat is een enorm groot meer en door de straffe wind leek het wel of je aan zee was, zulke grote golven sloegen op de strandjes. Even boven Taupō brachten we een bezoek aan Craters of the Moon, een vrij nieuw geothermisch parkje. Hoewel de naam grote verwachtingen opriep kon het parkje nergens zijn naam eer aan doen. Hier en daar een paar stoomtoefjes en twee modderkratertjes zo groot als een Karwei-emmer konden ons niet in extase brengen. Natuurlijk waren we in IJsland verwend maar dit sloeg nergens op.

We besluiten maar om door te rijden naar het Holiday Camp. Honderd kilometer voor aankomst zouden we het laatste dorpje aandoen dus daar hebben we eten voor de avond gekocht. De laatste honderd kilometer over de Rainforest Highway. Dat klinkt prachtig en de flora was ook zeker mooi maar als je van de 100 km maar liefst 70 km over een slingerweg van gravel rijdt, is de flora er omheen ook meteen minder interessant. Na 2,5 uur stuiteren, slingeren en stuiven komen we uiteindelijk bij het meer uit. We checken in bij Holiday Camp en krijgen een chaletje toegewezen. Het nette huisje met verder alles erop en eraan had veel weg van een Centerparcs-huisje uit de jaren tachtig.
Nadat we nog een wandeling langs de oevers van het meer hadden gemaakt waarbij we twee herten op het strandje zagen, hebben we het eten geregeld. Morgen willen we toch nog één of meerder kleine wandelingen bij het meer maken maar we gaan eerst proberen drie nachten elders te reserveren.