9 oktober 2019 Columbia Icefield naar Lake Louise

9 oktober 2019 van Columbia Icefield naar Lake Louise

Misschien net geen -24c maar dik -20c is het vannacht zeker geweest. Toen we gingen slapen begon het al op te klaren en in de nacht waren talloze sterren te zien. Helaas geen Noorderlicht. Vannacht rond tweeën kwam er nog een camper aanrijden die hem achteloos vlak voor onze plaatste en daarmee ons uitzicht op de gletsjer ontnam. Duitsers, bleek naderhand. Het is rond half acht als de zon bezit neemt van de toppen van de bergen rondom de gletsjer.

Om acht uur wordt het zo mooi, dat we ons bed uitspringen om snel te ontbijten en dan een wandeling naar en over de gletsjer te maken. Tijdens het ontbijt checkt Eertje de buitentemperatuur nog even; -17c. Lekker fris nog! We rijden naar de overkant van de weg waar de wandeling begint. Volgens de reisgids is het een wandeling van zo’n 2,5 kilometer. Het zijn nu wel 2,5 kilometer door de sneeuw geworden want er ligt een behoorlijk pak. We ploegen uiteindelijk anderhalf uur door de sneeuw om op de plaats van bestemming te komen. Een lekkere workout zo ‘s-morgens vroeg en zeker bij deze temperaturen. Ik had alleen mijn hardloop handschoentjes meegenomen dus was erg blij met de wanten van Erica. Zij had zelf ook nog wintersporthandschoenen meegenomen.

Na een wandeling over de uitgestrekte ijsvlakte van de Athabasca glacier keren we weer terug. De zon heeft zich nu verspreid over het grootste deel van de gletsjer en het was een pracht gezicht. De temperatuur was inmiddels opgelopen naar een lekkere -7 graden.... Als beloning nemen we wat te eten en te drinken in het bezoekerscentrum waar we bijna onder de voet worden gelopen door honderden Chinezen. Het is niet normaal! In en rond het centrum krioelden misschien wel 500 Chinezen tegenover misschien 30 Westerlingen. Ze wilden allemaal met de bus naar de gletsjer of wandelen op de glacier Skywalk, een wandeling van 30 meter over een glazen plaat ruim 200 meter boven een afgrond. Busladingen vol Chinezen; een echte invasie.

We rijden verder over de onwaarschijnlijk mooie Icefield Parkway. Ik durf te zeggen dat dit één van de mooiste wegen van de wereld is, zeker als hij zoals nu in winterkleding getooid is. Wat een vergezichten. We hadden ons nog voorgenomen om ook bij Peyto Lake te gaan wandelen maar door de snelle weersverandering zijn diverse plekken langs de route gesloten. We rijden verder naar ons einddoel voor vandaag, Lake Louise. Een plaats die deel uitmaakt van Banff National Park. Hier willen we weer een paar wandelingen gaan maken.

We rijden naar de campground waar we zelf een plekje kunnen uitzoeken. Er is geen beheerder en je word verzocht het verschuldigde bedrag in een zakje achter te laten in de daartoe bestemde brievenbus, voorzien van kenteken, campingplaats en aantal nachten die je door wilt brengen. We vinden een plekje vlakbij de sanitaire voorzieningen. Voordat we gingen eten hebben we allebei nog heerlijk heet gedoucht. Hoewel de douche in de camper ook lekker is, is dit toch wel een klein feestje; zo’n hete stevige straal en alle ruimte om je heen!

In het dorp, nou ja, vijf souvernirwinkels en een supermarkt raken we aan de praat met een winkelier bij wie Erica een kaart koopt met alle wildlife in Canada met mooie afbeeldingen van voetafdrukken en uitwerpselen (........). Tijdens het geamuseerde gesprek vertelt hij over de mogelijke wandelingen en verder uitgebreid over hoe hij hier de laatste 40 jaar heeft doorgebracht. We doen nog wat boodschappen en lopen terug naar de camper. Het begint alweer aardig koud te worden. Vannacht wordt het ook weer zo’n -17c.

Nadat we lekker gegeten hebben en afsloten met een paar spelletjes TriDominos kruipen we lekker onder de wol.