Collingwood - Picton 7 maart 2018
Door: Harry
Blijf op de hoogte en volg Harry en Erica
07 Maart 2018 | Nieuw Zeeland, Picton
Collingwood - Picton 7 maart 2018
Hoewel de wekker op 05.45 uur staat, ben ik al ruim daarvoor wakker. Het regent. Ik wacht tot tot de wekker uiteindelijk het startschot voor de nieuwe dag geeft. Snel onder de douche, de laatste spullen inpakken, alles in de auto. Om 06.20 uur verlaten we Zatori om in de duisternis naar Tataka Hill te rijden. Het is even na zevenen als we bij de berg aankomen maar dan blijkt dat het nog een heel eind via haarspeldbochten naar boven te zijn. Hopelijk laten ze het konvooi vanaf de andere kant eerst vertrekken en daarna pas die van onze kant. Als we te laat zijn kunnen we wachten tot 17.00 uur en daar hebben we geen behoefte aan. Het is 07.23 uur als we gelukkig de staart van het konvooi aan onze kant tegemoet rijden. Pas tegen acht uur kunnen wij dan toch de pas over. Het herstel van de weg is nog verre van klaar. Hier zijn ze nog wel even mee bezig voordat de weggeslagen stukken weer berijdbaar zijn.
Om half 10 zijn we weer terug in Nelson. Net als de vorige keer toen we hier waren, regende het opnieuw. Na een koffiestop bij Stefano’s de locale italiaan rijden we door naar Picton. De regen is inmiddels bevorderd tot plensbuien die gepaard gaan met zware windstoten. Leve de zomer down under! Als even na het middaguur de baai van Picton in zicht komt zien we een enorm cruiseschip liggen. Als ik voor de foto toch even wind en regen onderga, zie ik tot mijn verbazing dat het de Holland America Line betreft, de Noordam, varend onder ons eigen rood-wit-blauw. Je zou er sentimenteel van worden!
Als we de straten van Picton binnenrijden, probeert iedereen op straat een beetje te schuilen voor het noodweer. Als we later in wat souvenirwinkels lopen, vinden de regenjassen gretig aftrek. Wat een pestweer! We besluiten eerst maar wat te gaan eten in een café aan de haven. Van daaruit belt Eertje met de gastvrouw van ons nieuwe onderkomen. Vanaf drie uur kunnen we er terecht. Dan hebben we nog anderhalf uur om wat rond te banjeren. In een van de winkeltjes vinden we een aluminium kiwi die we allebei zo leuk vonden, dat we later op de middag toch maar gekocht hebben. Eigenlijk onze eerste souvenir, naast de schelpen van Erica.
Als we onze intrek hebben genomen in The Gables, de b&b voor de komende twee nachten, denkt Eertje terug aan het voorstel dat Jenny ons had gedaan (Jenny was de huisbaas van Off the Mapp). Als je hier in de buurt bent, moet je een dagje met de postboot meegaan, dat is veel leuker dan de gewone rondvaarten. Die hebben we dus geboekt voor morgen. Vanavond zijn we weer gaan eten in het zelfde cafeetje aan de haven en zijn we naar de bioscoop geweest. Toen we de kaartjes voor de bioscoop gingen halen vroeg een van de medewerkers of we Nederlanders waren. Zijn vader was geboren in Hoorn en had familie in Bennebroek (!). Hij was al diverse keren in Nederland geweest.
De bioscoop in Picton is gecombineerd met een soort zeeaquarium. Beide waren eigenlijk lachwekkend primitief. Om naar de bioscoopzalen te komen moest je je tussen de gemetselde waterbakken van het krakkemikkige aquarium doorwurmen. De bioscoopzalen waren niet groter een kleine woonkamer met zo’n 30 á 40 zitplaatsen. De film die we gekeken hebben was trouwens prachtig. Soms een beetje heftig gewelddadig maar spannend en een verrassend slot: Red Sparrows.
Hoewel het al een poosje droog was geweest, begon het tijdens de wandeling naar huis opnieuw te regenen. De dag van morgen moet beter weer geven volgens de app. Laten we daar dan maar vanuit gaan.
Hoewel de wekker op 05.45 uur staat, ben ik al ruim daarvoor wakker. Het regent. Ik wacht tot tot de wekker uiteindelijk het startschot voor de nieuwe dag geeft. Snel onder de douche, de laatste spullen inpakken, alles in de auto. Om 06.20 uur verlaten we Zatori om in de duisternis naar Tataka Hill te rijden. Het is even na zevenen als we bij de berg aankomen maar dan blijkt dat het nog een heel eind via haarspeldbochten naar boven te zijn. Hopelijk laten ze het konvooi vanaf de andere kant eerst vertrekken en daarna pas die van onze kant. Als we te laat zijn kunnen we wachten tot 17.00 uur en daar hebben we geen behoefte aan. Het is 07.23 uur als we gelukkig de staart van het konvooi aan onze kant tegemoet rijden. Pas tegen acht uur kunnen wij dan toch de pas over. Het herstel van de weg is nog verre van klaar. Hier zijn ze nog wel even mee bezig voordat de weggeslagen stukken weer berijdbaar zijn.
Om half 10 zijn we weer terug in Nelson. Net als de vorige keer toen we hier waren, regende het opnieuw. Na een koffiestop bij Stefano’s de locale italiaan rijden we door naar Picton. De regen is inmiddels bevorderd tot plensbuien die gepaard gaan met zware windstoten. Leve de zomer down under! Als even na het middaguur de baai van Picton in zicht komt zien we een enorm cruiseschip liggen. Als ik voor de foto toch even wind en regen onderga, zie ik tot mijn verbazing dat het de Holland America Line betreft, de Noordam, varend onder ons eigen rood-wit-blauw. Je zou er sentimenteel van worden!
Als we de straten van Picton binnenrijden, probeert iedereen op straat een beetje te schuilen voor het noodweer. Als we later in wat souvenirwinkels lopen, vinden de regenjassen gretig aftrek. Wat een pestweer! We besluiten eerst maar wat te gaan eten in een café aan de haven. Van daaruit belt Eertje met de gastvrouw van ons nieuwe onderkomen. Vanaf drie uur kunnen we er terecht. Dan hebben we nog anderhalf uur om wat rond te banjeren. In een van de winkeltjes vinden we een aluminium kiwi die we allebei zo leuk vonden, dat we later op de middag toch maar gekocht hebben. Eigenlijk onze eerste souvenir, naast de schelpen van Erica.
Als we onze intrek hebben genomen in The Gables, de b&b voor de komende twee nachten, denkt Eertje terug aan het voorstel dat Jenny ons had gedaan (Jenny was de huisbaas van Off the Mapp). Als je hier in de buurt bent, moet je een dagje met de postboot meegaan, dat is veel leuker dan de gewone rondvaarten. Die hebben we dus geboekt voor morgen. Vanavond zijn we weer gaan eten in het zelfde cafeetje aan de haven en zijn we naar de bioscoop geweest. Toen we de kaartjes voor de bioscoop gingen halen vroeg een van de medewerkers of we Nederlanders waren. Zijn vader was geboren in Hoorn en had familie in Bennebroek (!). Hij was al diverse keren in Nederland geweest.
De bioscoop in Picton is gecombineerd met een soort zeeaquarium. Beide waren eigenlijk lachwekkend primitief. Om naar de bioscoopzalen te komen moest je je tussen de gemetselde waterbakken van het krakkemikkige aquarium doorwurmen. De bioscoopzalen waren niet groter een kleine woonkamer met zo’n 30 á 40 zitplaatsen. De film die we gekeken hebben was trouwens prachtig. Soms een beetje heftig gewelddadig maar spannend en een verrassend slot: Red Sparrows.
Hoewel het al een poosje droog was geweest, begon het tijdens de wandeling naar huis opnieuw te regenen. De dag van morgen moet beter weer geven volgens de app. Laten we daar dan maar vanuit gaan.
-
07 Maart 2018 - 11:13
Leonie:
Hoi
Eindelijk een kiwi alleen geen echte maar wel leuk lijkt mij
Wat een avontuurlijke reis steeds wat nieuws en jullie pakken alles aan knap hoor.
En dan nog iets van Bennebroek tegen komen een vriendin van vroeger haar zus is meet haar man toen naar nieuw Zeeland geëmigreerd .
Maak nog mooie dingen mee en flink genieten van alles groetjes -
07 Maart 2018 - 19:23
Kirsten:
Super -
07 Maart 2018 - 20:54
Cees&pita:
Wij hopen dat jullie goed weer hebben in Blenheim&Marlborough.Lijkt ons ook een super plek, en wat jullie gaan onder nemen.Harry misschien een lekkere pinot noir,voor Erica hopen we dat er ook een kiwi sap fabriek is,of toch maar een sauvignon blanc een keertje.Afijn het zal wel lukken.Groetjes C&P. -
08 Maart 2018 - 08:26
Jacinta:
Laat ik toch aan een VRUCHT denken! Hoe kunnen jullie daar alletwee zo ‘weg’ van zijn? dacht ik nog. Nou jaaaaa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
